این برگ نمونهخوانی شده ولی هنوز همسنجی نشدهاست.
رباعیات خیام
۳۶۵
۳۲۳ – ۲۶۷ حج – ۴۹ کم – ۱۶۴ رز
گر باده خوری؛ تو با خردمندان خور، | با لاله رخ سرو[۱] قد خندان خور، | |||||
بسیار مخور، فاش مکن، ورد مساز[۲]، | گه گه خور و کم کم خور و هم[۳] پنهان خور. |
۳۲۴ – ۲۵۰ حج
گر بت رخ تست؛ بتپرستی خوشتر | ور باده ز جام تست؛ مستی خوشتر، | |||||
در هستی تو ازان سبب نیست شدم؛ | کاین نیستی از هزار هستی خوشتر. |
۳۲۵ – ۲۵۰ حج
می با رخ دلبران چالاک بخور، | افعیّ غمت گزیده؛ تریاک بخور، | |||||
من می خورم و عیش کنم؛ نوشم باد، | گر تو نخوری؛ من چکنم؟ خاک بخور. |
۳۲۶ – ۹۲ بو
می سرخ گل و قدح گلابست مگر! | در درج بلور لعل نابست مگر! | |||||
یاقوت گداخته در آبست مگر! | مهتاب حجاب آفتابست مگر!.. |
۳۲۷ – ۳۰ حج – ۹۹ کم – ۱۶۵ رز
وقت سحر است؛ خیز، ای طرفه پسر، | پر بادۂ لعل کن بلورین[۴] ساغر؛ | |||||
کاین یکدم عافیت[۵] درین کنج فنا، | بسیار بجوئی و نیابی دیگر. |
۳۲۸ – ۱۳۸ حج
هر توبه که کردیم، شکستیم دگر، | بر خود در نام و ننگ بستیم دگر، | |||||
عیبم مکنید اگر کنم بیخودیئی؛ | کز بادهٔ عشق مست و مستیم دگر. |
۳۲۹ – ۱۰۸ کم – ۱۶۶ رز
آب رخ نو عروس رز پاک مریز، | جز خون دل تائب ناپاک مریز، | |||||
خون دو هزار تن ریاکار خراب[۶] | بر خاک بریز و جرعه بر خاک مریز. |