به مأموريّت ربيع بن زياد حارثى از جانب عبد اللّه بن عامر،فتح كردن معاويه والى شام جزيرۀ بردس 1را و شكستن مجسّمه برنجى كه از دويست و هشتاد سال قبل از حضرت عيسى(ع) درين جزيره برپا شده و يكى از هفت عجايب عالم بود،حج كردن عثمان،فوت ابو درداء انصارى كه بعضى در سال سى و دويّم نوشته‌اند،فوت ابو طلحه انصارى كه نيز بعضى در سال سى و دويّم نوشته‌اند و برخى در سال پنجاه،فوت ابو اسيد السّاعدى كه بعضى در سال شصتم نوشته‌اند،فوت ابو سفيان بن حارث بن عبد المطلب بن هاشم و برادر او طفيل،و ابو سفيان بن حرب بن اميّه در هشتاد و هشت سالگى. اروپا- وقوع غزوۀ صوارى يعنى لشكر كشيدن قسطنطين بن هرقل به مقاتله مسلمين كه پانصد يا ششصد فروند كشتى حامل قشون او بود به بداعيۀ بازپس‌گرفتن ممالكى كه از افريقيّه و غيره از تصرّف او خارج شده بود،و مقاتلۀ لشكر شام كه در تحت حكمرانى معاويه بود با معاونت عساكر مصر و اسكندريّه كه در تحت عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح و مجموعا چهل سفينه بودند ايشانرا،و تلافى فئتين در ميان دريا در محلّ موسوم به ذات الصوّارى،و قتال شديد،و فتح عساكر اسلام،و زخمى شدن قسطنطين و فرار او كه پس از وصول به صقليه نصارى ازو رنجيده او را هلاك كردهند،گويند در اينغزوه محمّد بن ابى بكر با متابعين خود در مصالح جهاد سخنها ميراند كه به ميل عبد اللّه بن سعد نبود،عبد اللّه آنها را منع كرد و اينفقره سبب شد كه آنجماعت به افشاى مثالب عثمان پرداختند و گفتند برخلاف سنّت حضرت رسول(ص)و شيخين رفتار كرده،ازجمله عبد اللّه بن سعد را كه حضرت رسول(ص)حكم به قتل او كرده بودند و قرآن به كفر او نازلشده عثمان او را حاكم ممالك اسلام مى‌نمايد و در اينگونه گفتگوها از اين وقت باز شد،و بعضى غزوۀ صوارى را در سال سى و چهارم نوشته‌اند.
[سنه 32 هجرى-سنه 652 مسيحى]
آسيا- رفتن عبد الرّحمن بن ربيعه به غزوۀ بلنجر و كشته شدن او و جمعى كثير از عساكر اسلام،و متفرق شدن آنها به باب الابواب و گيلان و گرگان،وفات ابوذر در ربذه و بعضى وفات ابوذر را در سال سى و سيّم نوشته‌اند،طغيان قارن كه يكى از مرازبۀ عجم بود در خراسان،و مقاتلۀ او با عساكر اسلام،و غلبه كردن عبد اللّه بن حازم بر او كه بدينواسطه ايالت خراسان ابن حازم راشد،و قيس بن هيثم از اين شغل معاف گرديد،وفات عباس رضى اللّه عنه عمّ حضرت رسول(ص)در هشتاد و هشت سالگى،فوت عبد الرّحمن بن عوف در هفتاد و پنجسالگى،فوت عبد اللّه بن مسعود،فوت عبد اللّه بن زيد بن عبدربّه.
اروپا- گويند در اين سال معوية بن ابى سفيان در تنگه قسطنطنيه جنگ كرد،و زوجۀ او عاتكه دختر قرظه و به روايتى زوجۀ او فاخته با او بود.
[سنه 33 هجرى-سنه 653 مسيحى]
آسيا- رفتن احنف بن عبد اللّه به خراسان و فتح مروين،و بعضى رفتن عبد اللّه بن عامر را به خراسان با وقايعى كه از او در طىّ سال سى و يكم مسطور شد نسبت به اينسال داده‌اند،و بعضى فتح قبرس را كه نيز پيش ذكر شد از وقايع اين سنه دانسته‌اند.جماعتى بر اين‌اند كه قبرس در سال بيست و هشتم فتح شد ولى در سال سى و دويّم جمعى از روميها مسلمين را به سفاين كه اسباب جنگ بحريست كمك كرده و معاويه در سال سى و سيّم قبرس را به غلبه فتح كرد و آنها را به ساختن مساجد و شهرى واداشت،جماعتى اين جنگ آخرى را به سال سى و پنجم نسبت داده‌اند.نامه نوشتن سعيد بن عاص و بعضى از اشراف كوفه به عثمان و اخبار نمودن او باينكه مالك بن حارث نخعى مشتهر به اشتر،و ثابت بن قيس،و زيد بن صوحان،و صعصعة بن صوحان، و عروة بن عدى،و كميل بن زياد،و غيره زبان به طعن و عيب او گشوده‌اند،و انذار به ظهور فساد، و حكم كردن عثمان به فرستادن آنجماعت به شام نزد معاويه،و امر كردن معاويه را به نصيحت آنها و قبول نكردن آن نصايح را،و حكم كردن خليفه به فرستادن آنها به حمص
