برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۹۴۴

— ۳۳۲ —

---

	کمالُ الحسن فی الدُنیا مَصون			کمثلِ البدرِ فی حدِّ الکمال[۱]
	مرکب در وجودم همچو جانی			مصور در دماغم چون خیالی
	فَما ذالنومُ؟ قیلَ النومُ راحَه			و مالی النومُ فی طُولِ اللیالی
	دمی دلداری و صاحبدلی کن			که برخور بادی از صاحبجمالی[۲]
	اَلَم تَنظر الی عَینی وَ دَمعی			تری فی البحر اَصدافَ اللآلی
	بگوشت گر رسانم نالهٔ زار			ز درد[۳] نالهٔ زارم بنالی
	لَقد کَلفتَ مالَم اَقوَ حملا			وَ مالی حیلة غَیرَ[۴] احتمالی
	که کوته باد چون دست من از دوست			زبان دشمنان از بدسگالی
	الا یا سالیاً عَنی توقف			فَما قَلبُ المعنیّ عَنکَ سال
	بچشمانت که گر چه دوری از چشم			دل از یاد تو یکدم نیست خالی
	مَنعت الناس یَستسقون غَیثا			اَن استرسَلتُ دَمعاً کاللآلی[۵]
	جهانی تشنگانرا دیده در تست			چنین پاکیزه پندارم زلالی
	وَلی فیکَ الارادَةُ فوقَ وصفِ			وَلکن لَم تُردنی، مَا احتیالی؟
	چه دستان با تو درگیرد چو روباه			که از مردم گریزان چون غزالی؟
	جَرَت عینای مِن ذِکراکَ سَیلا			سَلِ الجیرانَ عنی ما جَرالی
	نمایندت بهم خلقی بانگشت			چو بینند آن[۶] دو ابروی هلالی
	حِفاظی لَم یَزلَ مادُمت حَیاً			وَ لو اَنتم ضجرتُم[۷] من وصالی
	دلت سختست و پیمان اندکی سست			دگر در[۸] هر چه گویم بر کمالی

---

1. این بیت در قدیمترین نسخه است و در هیچیک از نسخ دیگر نیست.

2. 	دمی غمخواری صاحبدلان کن			که بر خور باشی از صاحبجمالی

3. سوز.
4. الّا.
5. در قدیمترین نسخه «کالغزالی» و معنی آن آشکار نشد.
6. چو بینندت.
7. هجرتم.
8. از.