«بدخواهان قوام در شاهچراغ بست نشسته و سید عبدالحسین لاری را که یکی از ملایان شکوه‌دوست و نام‌جو می‌بود، به‌یاری خواسته و او با هفتاد تن تفنگچی آمده و بام‌های شاهچراغ را سنگر کرده با شهر به جنگ می‌پرداخت».[۱]
سید در روز یکشنبه ۵ رمضان ۱۳۲۵ ه. ق. وارد شیراز شد و انبوه مردمی که در دروازهٔ سعدی شیراز در انتظار ورودش بودند، به‌همراه سید روحانیون مسلح و عده‌ای از تفنگچیان که به حدود هفتاد نفر می‌رسید، در نیمهٔ روز وارد شهر شده و با استقبال مشروطه‌خواهان روبه‌رو شدند. سید بلافاصله پس از ورود در میان استقبال مردم، در منزل یکی از تجار لاری مستقر شدند. وی از ابتدا با عنوان حمایت از مشروطه‌خواهان و انجمن ایالتی و انجمن اسلامی به شیراز وارد شد، اما مقاصد اساسی‌اش اضمحلال و تحلیل قوای قوامی‌ها و رویارویی با عوامل آنان در مرکز اقتدارشان و تعقیب و اجرای هدف عمدهٔ خود در گسترش حوزهٔ حکومت دینی در مرکز ایالت بود. مجموعهٔ اقدامات سید در طول ایام حضورش در شیراز نشان می‌داد که وی در پی برپایی و توسعهٔ حکومت دینی خود بود اما به‌دلیل شرایط نامساعد شیراز توفیقی به دست نیاورد.[۲] ادوارد براون در کتاب انقلاب ایران می‌نویسد:
«در شیراز، حاج سید عبدالحسین مجتهد لاری قیام کرد، پیروان بی‌شمار دورش گرد آمدند، گویا سید هوای حکومت نیز داشته‌است، داستان او خود در خور دیوانی است، دستگاهش منظم و با انظباط بوده و بر پایهٔ شریعت صدر اسلام کار می‌کرده‌است».[۳]
پس مشروطه‌خواهان به‌منظور تقویت هرچه بیشتر جبههٔ آزادی‌خواهان، از آیت‌الله حاج سید عبدالحسین لاری دعوت کردند تا به شیراز بیاید و پشتیبان مجلس و
