برپادارندهٔ تحولات در لارستان بوده و در واقع بازوی مالی نهضت بوده‌اند. تجار لارستانی مقیم بندرعباس و بندر لنگه نیز به‌عنوان رابط و تهیه‌کنندهٔ ملزومات تدارکاتی و نظامی نهضت عمل می‌کرده‌اند، از این رو توانسته‌اند خدمت بزرگی به انقلاب مشروطیت نمایند. اگرچه نشانهٔ بارزی از جریان‌های روشنفکری در منطقهٔ فارس دیده نشده و یا نسبت به مناطق بحرانی دیگر ایران همچون آذربایجان و گیلان کمتر به چشم خورده است، اما ارتباط تجاری بین بازرگانان و محافل اقتصادی هند و رواج روزنامه، خصوصاً حبل‌المتین در میان ایشان، اولین جرقه‌های آشنایی این قشر قدرتمند را با تحولات سیاسی جهانی و مفاهیم آن را به وجود آورد. توانمندی مالی امکان ارتباط بهتر با مرزهای بیرونی، داشتن پایگاه‌های قدرتمند اجتماعی در منطقه، برخورداری تمام از حمایت مذهبی روحانیت، نگرش استقلال‌طلبانهٔ اقتصادی به‌خاطر منافع شخصی، همه و همه باعث گردید تا این قشر قدرتمند در تحولات سیاسی جنوب شرکت فعالانه داشته و پابه‌پای مشروطه پیش برود.[۱]
۳-دعوت سید عبدالحسین لاری به شیراز:
در سال‌های انقلاب مشروطیت، شهر شیراز نیز صحنهٔ درگیری و جنگ بین نیروهای مشروطه‌خواه و نیروهای مستبد به‌رهبری محمدرضاخان قوام الملک بود. از آن‌جا که مشروطه‌خواهان قدرت چندانی نداشتند، ناگزیر از سید عبدالحسین لاری و مجاهدین لارستان تقاضای کمک کردند تا بتوانند با مستبدان روبه‌رو شوند. این دعوت را سید لاری پذیرفت و به‌اتفاق صدها نفر از مجاهدان جنوب برای کمک به مشروطه‌خواهان از لارستان به‌سمت شیراز حرکت کرد.[۲] کسروی در کتاب تاریخ مشروطه می‌گوید:
