بدین‌ترتیب نهضت ستم‌ستیزی و شرع‌گرایی لارستان روزبه‌روز قدرتمندتر شد و جامعه را آبستن حوادثی ساخت که به نام «قیام سید عبدالحسین لاری» شهرت یافت.[۱] نکتهٔ قابل تأمل در این قیام الهی آن بود که با وجود ترکیب ناهمگون مذهبی لارستان و نفوذ دو دیدگاه تشیع و تسنن در منطقه، نهضت سید هرگز رنگ فرقه‌ای خاص به خود نگرفت و آن مجتهد فرزانه توانست با استفاده از نیروهای سنی و شیعه نهضت را ادامه دهد.[۲]
۳) تشکیل انجمن اسلامی
همزمان با انقلاب مشروطیت، سید و یارانش در منطقهٔ لارستان از اقتدار کامل برخوردار بوده و بلافاصله پس از اعلام پیروزی مشروطیت، به دستور سید انتخاباتی برگزار و انجمنی با عنوان «انجمن اسلامی» در لار تشکیل شد.[۳] این انجمن متشکل از دوازده نفر بود که به ریاست حاج علی وکیل تشکیل جلسه داده و دستورات خویش را به تمام لارستان اعلام می‌کرده‌است، سید طی نامه‌های بسیاری به اطراف و از جمله بنادر (بندرلنگه و عباس)، بستک ، بیخه، فال، بیرم، اوز، اشکنان و کوهستان داراب، دستور تشکیل انجمن‌های محلی را صادر و وظایفی برای هریک از سران قوم مشخص نموده و در زیر آن با امضای «سردار مختار ملت» و مُهر «عبده عبدالحسین موسوی» خود را معرفی کرده‌است.[۴]
با توجه به این که سید و یارانش، سال‌ها پیش از پیروزی انقلاب به نوعی اقتدار دینی دست یافته و عملاً حاکمیت لارستان را در دست داشته‌اند، این امر تحول چندانی در سطح منطقه به‌وجود نیاورده‌است، در حالی که سید و یارانش حوزهٔ نفوذ و اقتدار خود را تا بنادر عباسی و لنگه گسترش می‌دادند، اولین جرقه‌های تشکیل انجمن‌ها در بنادر
