با لذات مربیست و قلب ماهیت می کند. این انگورهای نو آورده هم با نطق های متأسفانه گاه از بخت خود اظهار تعجب می کنند که از ولایات منظمه باین زودی چرا بممالك بي نظم رجعت کرده اند؟ و گاه به احوال پادشاه متحیر که تا چند از تمهید اسباب تربیت غفلت دارند؟ این تأسف و تعجب تا وقتی است که بخودشان از امور ملکی کاری سپرده نشده. همین که مصدر کاری و مرجع شغلی شدند با اطمینان کامل که قبح اعمالشان تا چندی ببرکت سیاست قطعه اروپا پوشیده است و باین زودی ها کسی در صدد کشف بی حقیقتی ایشان نیست بالا دست همه بی تربیت ها بر می خیزند و در پامال کردن حقوق مردم و ترویج فنون بی دیانتی و ترك غيرت و مروت و اختراعات امور ضاره و طمع بی جا و تصدیقات بلا تصور و خوش آمد و مزاح گوئی برؤسا و پیشکاران و تصویب عمل و تصدیق با قوال ایشان چندان مبالغه دارند که پادشاه از مأموریت ایشان پشیمان می شود و متحیر می ماند که با اینها به چه قانون سلوك كند ...»
۲) به رسالۀ خطی «شرح عيوب وعلاج نواقص مملکتی ایران که حضرت فریدون آدمیت نسخۀ عکسی آنرا در اختیارم گذاشت و این هم نمونه ای از آن از صفحه ۴:
«امروز کار مملکت ایران بجائی رسیده که پسر کی طبع پرست بصورت یگانه و به سیرت بیگانه که چهار خصلت از عادات فرنگیان یاد گرفته بخیال تغییر اوضاع سلطنت اسلام افتاده با چند نفر از رجال ساده هم مشرب باده با هم ساخته پادشاه را بقانون فرنگیان انداخته. هزار افسوس صد هزار افسوس. الخ»
- برای صفحه ۱۷۲:
در باب میرزا ملکم خان ایضاً مراجعه بفرمایید به صفحه (ز) مقدمه محیط طباطبایی بر مجموعه آثار میرزا ملکم خان - چاپ کتابخانه دانش تهران - ۱۳۲۷.
- برای حاشیه صفحه ۱۷۸:
و این میرزا علی خان امین الدوله همان است که مدرسه رشدیه را تأسیس کرده یا پست را بسبك جديد راه انداخته و ازین قبیل.
- برای صفحه ۱۸۸:
در سطر نهم «خواهند یافت» غلط است فعل سوم شخص مفرد است.
-برای صفحه ۱۸۹:
«قافله ای دراز اما لنگ» منتفی شد. بعلل فنی.
