یکی از سی لحن است، یا یکی از ۳۶۰ دستان. یزدان‌آفریذ ظاهرا سرود دینی بوده است. بعضی از دستان‌ها حوادث تاریخ قدیم ایران را بیان می‌کرده، که از قرن پنجم میلادی ببعد، ساسانیان علاقه بسیار بذکر و یادآوری آنها نشان می‌داده‌اند؛ یکی از این سرودهای حماسی کین ایرج نام داشته ۱، دیگری کین سیاوش ۲، و امثال آن. دستانهای دیگر در وصف قدرت و ثروت خسرو پرویز بوده است، مثل باغ شیرین، و باغ شهریار، و اورنگیگ ۳(اورنگی، یعنی سرود تخت)، و تخت طاقدیس ۴، و هفت گنج ۵و گنج‌ی واذآورد («گنج بادآور») ۷، و گنج گاو، ۷و شبدیز ۶. دستانهای دیگر در وصف جشن‌های فصول مختلف، خاصه در تهنیت مقدم بهار، و مناظر طبیعت، و مسرات حیات بوده است، از قبیل: نوروزی وزرگ («نوروز بزرگ»)، و سروستان، و آرایشن‌ی خورشید ۷(«آرایش خورشید»)، و ماه ابرکوهان ۸(ماه بالای کوهسار)، و نوش لبینان ۹(«نوش لبان») : و غیره. در اصطلاح موسیقی آن زمان «راست» نام یکی از آوازها بوده، و امروز
۱-ایرج، پسر فریدون را دو برادرش کشتند و یکی از اعقاب او منوچهر انتقام خون او را کشید.
۲-سیاوش پسرکی اوس Kay Us (کیکاوس) بفرمان افراسیاب Frasiyabh (افراسیاب) پادشاه توران کشته شد و انتقام او را پس از جنگ‌های طولانی پسرش کیخسرو کشید.
3- Avrangigh
۴-بالاتر ص ۴۸۸ و ما بعد.
۵-بالاتر ص ۴۸۷.
۶-بالاتر ص ۴۸۳.
7- Arayishn i khvarshedh
8- Mah abhar kohan
9- Nosh-labhennan
