این برگ هم‌سنجی شده‌است.
سپس اورشلیم را گرفته، دار مقدس را از آنجا به تیسفون فرستادند.[۱] عاقبت اسکندریه و بعض نواحی مصر را فروگرفتند. این قسمتها از عهد هخامنشیان ببعد از تصرف ایران خارج شده بود[۲]. در این تاریخ، یعنی ۶۱۵ میلادی، قدرت و شوکت خسرو به اوج تعالی رسید. در سرحدات شرقی مهاجمات پادشاهی، که نسبش به هفتالیان می‌پیوست، و تابع خاقان ترک بود، به پایمردی یکی از سرداران خسرو موسوم به سمبات باگراتونی[۳]ارمنی دفع شد و این پادشاه به خاک هلاک افتاد[۴]. قسمتی از شمال غربی هندوستان طوق اطاعت شاهنشاه ایران را بگردن نهاد، و وجود سکه‌های خسرو در این نواحی شاهد این مدعاست.[۵]
بزرگترین سرداران لشکر ایران دو تن بودند، یکی شاهین وهمن‌زاذگان، که سمت پادگوسپانی غرب داشت، دیگر فرخان، که او را رومیزان[۶] هم می‌گفتند[۷]،
- ↑ پل‌پیترس در انتشارات دانشگاه سن‌ژزف بیروت، ج ۹، جزوه ۱(بیروت ۱۹۲۳) متن عربی روایت عیسوی را راجع بتسخیر بیت المقدس بدست ایرانیان در سال ۶۱۴ منتشر کرده است.
- ↑ پاپیروسهای پهلوی، که در مصر یافته‌اند و اکنون در کتابخانه برلن، و وین، و مسکو، و اشتراسبورگ گوتینگن، و اکسفورد از آنها نگاهداری می‌شود، مربوط بهمین زمان تسلط ایرانیان بر مصر است، که از ۶۱۹ تا ۶۲۹ طول کشید. رک هانسن، پاپیروسهای پارسی میانه موزه‌های برلن، رساله آکادمی پروس ۱۹۳۷(برلن ۱۹۳۸).
- ↑ Somdat Bagratuni
- ↑ مارکوارت، ایرانشهر، ص ۶۶ و بعد.
- ↑ مارکوارت، ایرانشهر، ص ۳۳.
- ↑ Romezan
- ↑ گمنام گویدی، ترجمه نلدکه، ص ۲۴، یادداشت ۴.
