این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
ایران در زمان ساسانیان
۵۶
۵۶
مقدمه
از یکدیگر، تفاوتی میان دو دسته از خدایان عمده آنها بوده است. یک دسته را دیوها[۱] می‌خواندند و در رأس آن خدای جنگجویی بنام ایندرا قرار داشت و دستۀ دیگر را اسوراها (به ایرانی: اهور) می‌گفته‌اند و سردسته آنها ورون[۲] و میتر[۳] بود اکثر دانشمندان بر آنند که مزداه ایرانیان که بمعنی «دانا» و بزرگترین اهور می‌باشد، همان ورون قدیم است، که نام اصلیش در نزد اقوام ایرانی فراموش شده است. از لحظه ورود ایرانیان به عرصه تاریخ ما به دو شکل مختلف از مذهب ابتدائی آنها برخورد می‌کنیم. یک دسته بر پرستش میتر (در متون ایرانی: میثر) مشغولند، که در این هنگام در رأس دیوها قرار دارد و دسته دیگر، که خدای بزرگ آنها مزدا می‌باشد.
- ↑ daiva
- ↑ Vsaruna
- ↑ Mira
der Wiener Akademie 1916.
میه، سه سخنرانی راجع به گاثای اوستا
Ameillet Trnis Conferences sur les Gasha de I'Avesta, Paris 1925.
در باب یشنا رجوع کنید به ترجمه لومل.
Die Yashts des Avesta ubersetzt und eingeleitet von H. Lemmel.
در این باب دو مقاله بقلم «هرتل» یکی در «منابع و تحقیقات هندی و ایرانی» و دیگری جزو «رسالات آکادمی ساکس»، شایان دقت است. در آنجا نویسنده کلیه عقاید و نظریات خود را درباره «نیایش آتش»، که در جملات و عبارات مذهبی زردشتی یافته، بایشتها تطبیق می‌کند: J. Hertel Indo-Iranischo Quellen uud Forschuugen,Heft 7 und Abhandlungen der sacksischen Akademie Bd. XLI. NoVI
بنونیست ورنو، ورتر و ورثرغن.
E. Benveniste et L. Renou, Vrtra et Vrthragna, Paris 1934.
بیر که‌لاند، زردشت پیغمبر ایران.
H. Birrkeland, Zaratstra, Irans profet, Oslo 1943.
