پرش به محتوا

برگه:IranDarZamanSasanian.pdf/۵۶

از ویکی‌نبشته
این برگ هم‌سنجی شده‌است.
ایران در زمان ساسانیان
۵۶
 

از یکدیگر، تفاوتی میان دو دسته از خدایان عمده آنها بوده است. یکدسته را دیوها[۱] میخواندند و در رأس آن خدای جنگجویی بنام ایندرا قرار داشت و دستۀ دیگر را اسوراها (بایرانی: اهور) میگفته‌اند و سردسته آنها ورون[۲] و میتر[۳] بود اکثر دانشمندان بر آنند که مزداه ایرانیان که بمعنی «دانا» و بزرگترین اهور میباشد، همان ورون قدیم است، که نام اصلیش در نزد اقوام ایرانی فراموش شده است. از لحظه ورود ایرانیان بعرصه تاریخ ما به دو شکل مختلف از مذهب ابتدائی آنها برخورد میکنیم. یکدسته بر پرستش میتر (در متون ایرانی: میثر) مشغولند، که در این هنگام در رأس دیوها قرار دارد و دسته دیگر، که خدای بزرگ آنها مزدا می‌باشد.



    der Wiener Akademie 1916.

    میه، سه سخنرانی راجع به گاثای اوستا

    Ameillet Trnis Conferences sur les Gashá de I'Avesta, Paris 1925.

    در باب یشتا رجوع کنید به ترجمه لومل.

    Die Yashts des Avesta ubersetzt und eingeleitet von H. Lemmel.
    در این باب دو مقاله بقلم «هرتل» یکی در «منابع و تحقیقات هندی و ایرانی» و دیگری جزو «رسالات آکادمی ساکس»، شایان دقت است. در آنجا نویسنده کلیه عقاید و نظریات خود را درباره «نیایش آتش»، که در جملات و عبارات مذهبی زردشتی یافته، با یشتها تطبیق میکند:
    J. Hertel Indo-Iranischo Quellen uud Forschuugen,Heft 7 und Abhandlungen der sacksischen Akademie Bd. XLI. NoVI
    بنونیست و رنو، ورتر و ورثرغن.
    E. Benveniste et L. Renou, Vrtra et Vrthragna, Paris 1934.

    بیرکه‌لاند، زردشت پیغمبر ایران.

    H. Birrkeland, Zaratstra, Irans profet, Oslo 1943.

  1. daiva
  2. Varuna
  3. Mira