تمام بدن فرومی‌کردند ۱و دائم سرکه و خردل در دهان و چشم و منخرین آنها می‌ریختند تا مرگ فرارسد ۲. یکی از ادوات کثیر الاستعمال شانۀ آهنین بود، که گوشت تن محکوم را با آن می‌کندند. برای افزایش درد و شکنجه بر استخوانهایی، که نمایان شده بود، نفت می‌ریختند و آتش می‌زدند. شکنجۀ چرخ و اعدام بر روی خرمن هیزم که بر آن نفت ریخته و مهیای آتش گرفتن بود، در ردیف شکنجه‌های ایران مذکور است و از آن گذشته اکثر این شکنجه‌ها را در حقوق جزای هند باستانی می‌توان دید ۳.
دهشتناک‌ترین شکنجه‌ها شکنجۀ معروف به «نه مرگ» بود، که تفصیل آن ازاین‌قرار است: جلاد به ترتیب انگشتان دست و انگشتان پا و بعد دست را تا مچ و پا را تا کعب و سپس دست را تا آرنج و پا را تا زانو و آنگاه گوش و بینی و عاقبت سر را قطع می‌کرد ۴. اجساد اعدام‌شدگان را نزد حیوانات وحشی می‌افکندند ۵. گاهی محبوسین عیسوی را به وعدۀ آزادی یا استرداد اموال مضبوطه وادار باعدام هم‌کیشان خود می‌کردند ۶. مجازاتهای دیگری نیز وجود داشت از قبیل توقیف اموال شخصی مقصر ۷و اعمال شاقۀ، که عبارت بود از راه‌سازی و سنگ‌شکنی و درخت‌بری و قطع چوب برای آتش مقدس و غیره ۸.
۱-[۱]
۲-[۲]
۳-[۳]
۴-[۴]
۵-[۵]
۶-[۶]
۷-[۷]
۸-[۸]
- ↑ هوفمان، ص ۵۵.
- ↑ هوفمان، ص ۵۶.
- ↑ رک Dand Ins Dac,Akum Racaritam ترجمه میر، لیپزیگ، ص ۳۶ و ما بعد.
- ↑ هوفمان، همان‌جا؛ لابور، ص ۶۱.
- ↑ لابور، ص ۶۲.
- ↑ ایضاً ص ۶۱ و بعد.
- ↑ لابور، ص ۱۱۱، مقصر، که از اشراف بوده محکوم شد که از پست‌ترین غلامان خود اطاعت کند و بعلاوه زن خود را هم به او واگذار نماید.
- ↑ لابور، ص ۱۱۴ و ۱۳۰.
