این برگ همسنجی شدهاست.
در تواریخ بسی از آتشکدههای جبال را، که سرزمین ماد قدیم باشد، نام بردهاند، از آن جمله آتشکده قزوین؛ و شیروان، نزدیک ری، و کومش است (که شاید همان شهر صددروازه[۱] اشکانیان باشد[۲].)
کاوشهای علمی، که گیرشمن از سال ۱۹۳۵ در شهر شاپور انجام داد، منتهی بکشف آتشکدهای شد، که ظاهراً از زمان شاپور اول است.[۳]
در سالهای اخیر در بسیاری از ویرانههای آتشکدههای ایران تحقیقات علمی صورت گرفته است، از آن جمله در معبد اردشیر اول در فیروزآباد-دیگر آتشکدههایی که در قصر شیرین (سهراه خانقین-کرمانشاه) وجود داشته و آتشگاه جیره در ناحیه شاپور و آتشکده نزدیک قم (قلعه دختر) و غیره. معمولا عمارت آتشکده عبارت از بنای
.jpg)
شکل ۷- آتشگاه اصفهان
- ↑ Hecatompylos
- ↑ فهرست کامل در کتاب شوارتز، ایران در قرون وسطی، ص ۸۳۷. ذکر آتشهای بهرامی، که اردشیر تأسیس کرد در کارنامگ، بخش ۴، فقره ۸ و ۲۹. در بندهشن ایرانی (انکلساریا، ص ۱۲۸، سطر ۱۱-۷) از آتش کومش سخن رفته است؛ نگاه کنید مارکوارت مسینا، فهرست، ص ۵۶.
- ↑ مجله صنایع آسیایی، ج ۱۰، ص ۱۱۷، و مابعد و ج۱۲، ص ۱۲، و مابعد.
