برگه:GolestaneSadi.pdf/۴۵

۴۳

باب اول - در سیرت پادشاهان

---

	چو دارند گنج از سپاهی دریغ			دریغ آیدش دست بردن به تیغ

یکی را از آنانکه غدر کردند با منش دوستی بود. ملامتش کردم و گفتم؛ دون است و ناسپاس و سفله و حق‌ناشناس که به اندک تغیر حال؛ از مخدوم قدیم خود برگردد و حقوق نعمت سالیان در نوردد. گفت: ار به کرم معذور داری شاید، که اسبم بی‌جو بود، و نمد زینم در گرو. سلطان که به زر با سیاهی بخیلی کند با او بجان جوانمردی نتوان کرد.

	زر بده مرد سپاهی را تا سر بنهد			و گرش زر ندهی سر بنهد در عالم

---

	اذا شبع الکمی یصول بطشا			وخاوی البطن یبطش بالفرار

حکایت - یکی از وزرا معزول شد. بحلقهٔ درویشان در آمد. و برکت صحبت ایشان در وی اثر کرد و جمعیت خاطرش دست داد. ملک بار دیگر بر او دل خوش کرد و عمل فرمود. قبول نکرد و گفت: معزولی به که مشغولی.

	آنانکه بکنج عافیت بنشستند			دندان سگ و دهان مردم بستند
	کاغذ بدریدند و قلم بشکستند			وز دست و زبان حرف گیران رستند