محل آسايش و آسودگى و راحت.
آسايشگاه
( āsāyec-gāh ) و
آسايشگه
( āsāyec-gāh ) ا. پ. محل آسودگى.
آسائى
( āsā'i ) ا. پ. راحت و آسايش.
آسائيدن
( āsāidan ) ف ل. پ. راحت كردن. و آسوده بودن. و آرام بودن. و ف م.
آرام كردن و تسكين دادن. و فراغت دادن.
و راحت داشتن.
آسب
( āsab ) و ( āseb ) ا. پ. كوشش و سعى و جهد. و چنگل. و سم. و ناخن.
آسبان
( ās-bān ) ا. پ. نگهبان آس خواه آبى بود و يا بادى و يا دستى.
آست
( āst ) ا. پ. مدح و ستايش و مديحه.
و سپاس.
آسة
( āsat ) ا. ع. واحد آس يعنى يك درخت مورد.
آستا
( āstā ) ا. پ. مدح و آست.
آستان
( āstān ) ا. پ. كفش‌كن اطاق.
و درگاه و ميان در. و خواب بر پشت. و دربار سلطنتى و سراى پادشاهى. و مقبرۀ پيغمبران و ديگر مردمان پارسا و مقدس. و آستان سعادت ا.:
قصر اقبال و خوشى. و ا خ. دربار دولت عثمانى.
و آستان عدم يا آستان فنا: عالم و دنياى فانى و آستان گردان.: چرخ گردنده و افلاك. و آستان برخاستن ف م.:
افراشتن. و سرافراز كردن و بلند نمودن. و ف ل.
ويران شدن.
آستان
( āsetān ) ا. پ. باصطلاح نجوم سالهاى مخوف مولود كه قران نيز گويند.
آستانبوس
( āstān-bows ) ص. پ.
آنكه آستانه را مى‌بوسد.
آستانبوسى
( āstān-bowsi ) ا. پ.
شرفيابى بدرگاه ملوك.
آستان روب
( āstān-rowb ) ص. پ.
آنكه روى خود را بر آستانۀ كسى مى‌مالد.
آستانه
( āstāne ) ا. پ. آستان. و جلو در و چوب جلو در. و ص. منسوب به آستان. و ا خ. مدفن اوليا و انبيا. و آستانه گردان و يا آستانۀ گردون: آسمان اول كه فلك قمر باشد.
و ساير افلاك.
آستانه
( āstāne ) ا خ. ب. قسمتى از بلوك كزاز عراق. و قصبۀ آن را نيز آستانه گويند.
آستانى
( āstāni ) ص. پ. منسوب به آستان و دالان.
آستانيدن
( āstānidan ) ف م. پ. باز داشتن. و ضبط كردن. و مانع شدن. و منع كردن از رفتن.
آستر
( āstar ) ا. پ. بطانه - ضدروه - و طرف درونى هر لباسى. و ستاره و كوكب
آسترنگ
( āstarang ) ا. پ. استرنگ و مردم گياه و لفاح.
آستره
( āstare ) ا خ. پ. بندرى در لب درياى مازندران و سرحد ما بين ايران و روس.
آستن
( āsten ) ا. پ. آستين.
آسته
( āste ) ا پ. استه و هسته و خسته. و استخوان.
آستى
( āsti ) ا. پ. آستين.
آستيم
( āstim ) ا. پ. آستين. و دهان هر ظرفى. و خونى كه از جراحت آيد. و جراحتى كه مندمل شده و چرك در ميان آن مانده باشد.
و سرمائى كه بر جراحت زند و بدان سبب جراحت آماس كند يعنى سيم كشد. و مرهم.
آستين
( āstin ) ا. پ. آن جزء از جامعه كه مخصوص پوشش دست است. و آستين پوستين: عيب و عار. و آستين كوتاه لباس بى‌زينت. و آستين افشاندن ف م.
انعام و بخشش كردن. و ف ل. رقص نمودن.
و ترك دنيا كردن. و آستين برچيدن و يا آستين برزدن. ف ل: آماده و مهيا شدن و مستعد كارى بودن. و آستين بر گناه كشيدن ف م.: بخشيدن گناه و عفو كردن آن و آستين تيريز كردن ف ل.: دست كوتاه كردن و فضولى و دست‌درازى نكردن.
و آستين گرفتن ف م.: بيگار گرفتن. و سخره گرفتن. و كسى را بظلم و تعدى بى‌مزد و اجرت كار فرمودن. و آستين ماليدن ف ل.:
آستين برچيدن.
آستينه
( āstine ) ا. پ. تخم مرغ و تخم ماكيان.
آسد
( āsod ) ع. ج. اسد.
آسر
( āsor ) ا. پ. كشت‌زار و غله‌زار.
و مردم حقير و فرومايه.
آسريس
( āsris ) و
آسريش
( āsric ) ا. پ. ميدان اسب‌دوانى.
آسغده
( āsaqde ) ص. پ. آماده و مهيا و مستعد.
آسغده
( āsoqde ) ا. پ. هيزم نيم‌سوخته.
آسف
( āsef ) ص. ع. غمگين. و غضبناك و خشمگين.
آسفته
( āsofte ) ا. ب. آسغده و هيزم نيم سوخته.
آسفده
( āsofde ) ص. پ. حاضر و آماده و مهيا.
آسك
( āsak ) ا خ. پ. موضعى نزديك اره جان.
آس‌كننده
( ās-konande ) ا. پ.
گردانندۀ چرخ آسيا.
آسگون
( āsgun ) ا خ. پ. درياى خزر كه درياى مازندران و درياى گيلان نيز گويند.
و اين دريا كه باصطلاح جغرافيون فرنگى درياى كاسپين ناميده مى‌شود بزرگترين درياچه‌هاى كرۀ زمين مى‌باشد و واقعست ميان اروپا و آسيا و امتدادش از 36 درجه و 36 دقيقه تا 47 درجه و 23 دقيقه عرض شمالى و از 44 درجه و 10 دقيقه تا 25 درجه و 20 دقيقه طول شرقى از نصف النهار پاريس. و طول اين درياچه
