از سوی دیگر به دروغ پردازی برخاسته معجزه ای ساختند» :وهابیان چون قبر امام حسین را شکافتند دیدند که آن حضرت با بدن پاره ،بر سر بوریایی نهاده .بناگاه هوا بهم خورد و باد شدیدی وزیدن گرفت. وهابیان از ترس رو به گریز نهاده بیرون رفتند.«...[۱]
از اینها گذشته «خدام حرم» که در آزمندی و پول دوستی کم مانند میدارند ،از پیشآمد به سودجویی پرداخته تسبیح های چوبی ساختند و بنام آنکه از چوب صندوقهای شکسته است به ایران و دیگر جاها بردند و به توانگران به بهای بسیار گزاف فروختند .نویسنده «قصص العلما» که یکی از ملایان بنام[۲] میبوده چنین مینویسد: «چند عدد از آنها به دست والد افتاده که چند دانه را من دارم .امید که آنرا در میان کفنم گزارند که بدان سبب نجات از (درکات) یابم ،چه آن صندوق را انبیاﺀ مسح کردند و ائمه تقبیل[۳] نمودند و ملائکه پرهای خود را علی الدوام به آن سودند.«[۴]
شما نیک اندیشید که این گروه تا چه اندازه در گمراهیها فرو رفته اند! نیک اندیشید که هیچ چیزی نمیتواند آنان را به تکان آورد! نیک اندیشید که تا چه اندازه با خدا و آیین او دشمنند! نیک اندیشید که چگونه به دروغسازی دلیرند و چگونه در نادانی پافشار میباشند!.
۲ـ چنانکه گفتیم در سال ) ۱۳۳۰قمری؛ویراینده) روسیان در مشهد توپ به گنبد آنجا بستند و سالداتها به درون رفته سیدمحمد یزدی و دیگران را دستگیر گردانیدند و در میانه چند صد تن از مردم کشته شده کالاهای بسیاری به تاراج رفت .این کار به شیعیان بسیار گران افتاد و با اینحال در ایران از ترس روسیان به خاموشی گراییده ،به شیوه «تقیه» رفتار کردند .بویژه که امپراتور روس مشروطه ایران را برانداخته بود و ملایان و پیروانشان بسیار خشنود ازو میبودند .ولی در هندوستان شیعیان به جوش و خروش برخاستند و انجمنها برپا گردانیده از دولت انگلیس خواستار شدند که از روسیان کینه آن کار را جوید.
دارنده حبل المتین که از بیرقداران شیعیگری میبود گفتارهای بسیاری در این زمینه نوشت و در یکی از آنها چنین گفت» :مسئله خراسان را قیاس به تبریز نتوان نمود» .ببینید کودنی یک روزنامه نویس را :در تبریز که روسیان آن بیدادگریها را کردند و هفتاد تن کما بیش مردان ارجمندی را ـ از ثقه الاسلام و شیخ سلیم و میرزا علی واعظ و میر کریم و دیگران ـ به دار کشیدند و ریشه آزادیخواهی را از آنشهر کنده آزادی ایران را از میان بردند ،نویسنده کودن سوراخ شدن چند جای یک گنبدی را بزرگتر از آن میشمارد و در خور سنجش نمی داند.
بدینسان شیعیان میسوختند و میساختند تا دو سال دیگر جنگ جهانگیر ۱۹۱۴ برخاست ،و چون در آغاز کار آلمانها فیروزمند میبودند و روسیان شکستهای بسیار میخوردند ،شیعیان فرصتی یافتند و آن را «معجزه» ای از امام رضا دانستند و نابودی روس را پیشگویی کردند .شاعران را «مضمونی» بدست افتاده و از واژه های «توس»
