کردند (بجای همی کردم)، -ایضا، آ ب: همی گردانیدند (بجای همی گردانیدم)، ط این جملۀ اخیر را ندارد، -س ۵-۴ بآخر، آ ب ط: عالم عادل (بجای معظم مؤید مظفر منصور)، -س ۴ بآخر، آ ب ط «الدنیا» را ندارد، -ایضا، آ ب ط: نصیر (بجای نصرة)، -س ۳ بآخر، «عمدة الجیوش فی العالمین»، فقط در ق، -س ۳ بآخر ببعد، آ ب ط قریب دو سطر از «قامع الکفرة» تا «نظام العرب و العجم» ندارد، -س آخر، ق بعد از «الأمراء» افزوده: فی العالمین،
ص ۸۹ س ۱، «نصیر امیر المؤمنین»، آ بجای این کلمات: نصرة امیر المؤمنین، ب: عز نصره، ط ندارد، -ایضا، «و زاد فی السعادة اقباله»، فقط در ق، -س ۲، «و دولت را بخدمت او مبادرت»، فقط در ق، -س ۳-۵، از «و ملک را بکمال او» تا «روشن باد» فقط در ق، -س ۵، آ ب: در قدر (بجای بر قد)، -ایضا، «عصمت» فقط در ق، -س ۶، ب ق: خوش (بجای جوشن)، -س ۶-۷، «ملک معظم عالم عادل مؤید مظفر منصور»، فقط در ق، -س ۸، ب: شادانه، -ایضا، ب «نه مدتی» را ندارد،
(فائت حواشی)
متعلق بص ۲۱۰-بعد از چهار مقاله قدیمترین موضعی که ذکری از عمر خیام در آن شده کتاب خریدة القصر است لعماد الدین الکاتب الأصفهانی که در سنۀ ۵۷۲ تألیف شده است، در کتاب مذکور در ورق ۲۳۸ از نسخۀ کتابخانۀ لیدن (بعلامت b 12) و ورق ۱۸۵ نسخۀ دیگر همان کتابخانه (بعلامت . nraW 843) در باب شعراء خراسان ترجمۀ حالی از عمر خیام منعقد است، رجوع کنید بفهرست نسخ کتابخانۀ لیدن تألیف دزی ج ۲ ص ۲۳۷،
کلیات چهار مقاله جلد ۱
