ص ۶۳ س ۱ خواجه امام مظفر اسفزاری، یکی از اعاظم منجمین است و اوست که با عمر خیام و جماعتی دیگر از اعیان منجمین در سنۀ ۴۶۷ بفرمان سلطان ملکشاه سلجوقی رصد معروف ملکشاهی را که رصد جلالی نیز گویند بستند، و ابن الاثیر در حوادث سنۀ ۴۶۷ ازو «بابو المظفر اسفزاری» تعبیر کرده است ۱،
ص ۶۳ س ۵-۶ «چون در سنۀ ثلثین بنشابور رسیدم چهار (چند-ن) سال بود تا آن بزرگ روی در نقاب خاک کشیده بود» در اینجا اختلاف نسخۀ بسیار مهمی است، نسخۀ ملکی پرفسور برون که از روی نسخۀ اسلامبول (که اصح و اقدم نسخ اربعۀ چهار مقاله است و در سنۀ ۸۳۵ در هرات نوشته شده) استنساخ شده است «چهار سال» دارد و در سه نسخۀ دیگر که از قرار معلوم همه از یک اصل است یعنی دو نسخۀ خطی بریتش میوزیم در لندن و چهار مقالۀ مطبوعه در طهران «چند سال» دارد، و اگر نسخۀ اسلامبول صحیح باشد در آنصورت وفات عمر خیام در سنۀ ۵۲۶ واقع خواهد شد نه سنۀ ۵۱۷ یا ۵۱۵ چنانکه مشهور است و الله اعلم بالصواب،
ص ۶۳ س ۸ گورستان حیره، حیره بکسر حاء مهمله بضبط حیرۀ کوفه محله ایست بزرگ و مشهور در خارج نیشابور بر سر راه مرو (انساب سمعانی و یاقوت)،
ص ۶۳ س ۱۸ خواجۀ بزرگ صدر الدین محمد بن المظفر، مراد صدر الدین ابو جعفر محمد بن فخر الملک ابی الفتح المظفر بن نظام الملک الطوسی است، سلطان سنجر پدرش فخر الملک را که وزیر او بود در سنۀ ۵۰۰ بقتل رسانید و وزارت را بصدر الدین مذکور تفویض نمود، صدر الدین در سنۀ ۵۱۱
کلیات چهار مقاله جلد ۱
