ص ۲۸ س ۱۰ سغدی و پسر تیشه، معلوم نشد کیستند،
ص ۲۸ س ۱۰ علی شطرنجی، دهقان علی شطرنجی سمرقندی از معاریف شعراء ماوراء النهر است ۱و در مجمع الفصحا گوید که شاگرد سوزنی بود و سوزنی را در مدح او قصاید است و وفات سوزنی بقول تقی الدین کاشانی در سنه ۵۶۹ بوده است،
ص ۲۸ س ۱۱ استاد منطقی، منصور بن علی المنطقی الرازی از شعراء صاحب ابن عباد بود ۲و رشید الدین وطواط در حدایق السحر مکرر اشعار او را باستشهاد آورده است،
ص ۲۸ س ۱۱ کیا غضائری، ابو زید محمد بن علی الغضائری الرازی از مشاهیر شعرا و معاصر عنصری و آن طبقه بوده است وفاتش بقول مجمع الفصحا در سنۀ ۴۲۶ واقع گردید، و غضائری بمعنی کاشی ساز و کاسه‌گر است منسوب بغضائر که جمع قیاسی غضاره است و غضاره بفتح غین بمعنی گل چسبندۀ سبزی است که از آن ظروف سفالین یعنی چینی و کاشی سازند و آن ظرف را غضار گویند بدون تاء ۳و در مجمع الفصحا غضاری بدون یاء بعد از الف نوشته و آن سهو است چه غضائری خود در قصیدۀ لامیۀ معروف گوید
کجا شریف بود چون غضائری بر تو ز طبع باشد چونانکه زر سرخ و سفال و عنصری در قصیدۀ که در جواب این لامیه گفته است گوید
ایا غضائری ای شاعری که در دل تو بجز تو هر که بود ناقص آید و ونگال ۴اما این بیت منوچهری که گوید چون فر شاه ماضی بودست با غضاری بر من ز مدحت ارجو کان فر و جاه باشد
کلیات چهار مقاله جلد ۱
