بنی امیه و بنی عباس بوده‌اند و جد وی اشعث بن قیس از صحابۀ حضرت رسول بود یهودی دانسته و بر چنین اساس واهی یک حکایت طویل عریض که از اول تا بآخر از اکاذیب روات و خرافات قصاص است بنا نهاده (ص ۵۵-۵۶، ۲۰۳-۲۰۴)،
5(14) قتل خواجه نظام الملک طوسی را بدست باطنیه در بغداد دانسته و حال آنکه باتفاق مورخین در نهاوند بود (ص ۶۲، ۲۰۷)،
(۱۵) محمد بن زکریای رازی طبیب معروف را معاصر منصور بن نوح سامانی دانسته و حال آنکه وی اقلا سی سال قبل از جلوس منصور وفات یافته است و بر چنین امری باطل و بنیانی متزلزل یک حکایت ۱۰ بلند بالای مجعولی مبتنی ساخته (ص ۷۴-۸۶، ۲۴۰-۲۴۱)،
(۱۶-۱۷) علاء الدولة بن کاکویه را بشمس الدولة بن فخر الدولۀ دیلمی اشتباه نموده و شیخ ابو علی سینا را وزیر علاء الدوله فرض کرده و حال آنکه وی وزیر شمس الدوله بود، و دیگر آنکه وزارت شیخ را در ری فرض کرده و حال آنکه در همدان بود (ص ۸۰، ۲۵۱)،
۱۵ این بود خلاصۀ آنچه از خود چهار مقاله راجع بترجمۀ حال مصنف استنباط میشود، اما آنچه صاحبان تذکره در این خصوص نوشته‌اند متضمن هیچ مطلب تازۀ نیست و همه بعادت معهود از یکدیگر نقل کرده‌اند لهذا ذکر همۀ مسطورات ایشان در اینجا خالی از فائده است ولی برای آنکه مطالعه کنندگان محتاج برجوع بتذکرها نباشند ما فقط بنقل مرقومات چهار ۲۰ نفر از ایشان که قدیمتر و نسبة معتبرتراند اکتفا می‌نمائیم:
قدیمترین کتابی که ترجمۀ حالی از نظامی عروضی نوشته لباب الألباب نور الدین محمد عوفی است که در حدود سنۀ ۶۱۷ یعنی قریب شصت سال بعد از این کتاب تألیف شده ولی افسوس که عوفی با وجود این ۲۴ همه قرب عهد هیچ معلوماتی در باب صاحب ترجمه نمیدهد و از
