بهم رسانید اما سید احمد خان بسبب دلاوری و مردانگی که داشت جنگهای مردانه که هر روز پشت بشهر داده با افاغنه می‌نمود جمعی کثیر از افاغنه بقتل رسیده نتوانستند به جهرم دست یافت.
در این بین خبر رسید که محمود که پادشاه افاغنه بود در ماه رجب سال یک‌هزار و یک‌صد و سی و هفت (۱۱۳۷) هجری بعد از قتل شاهزاده‌های صفوی جنونی بر او طاری و عارض شده بر دست ابن عم خود اشرف بقتل رسید و بعضی از سرکردگان افغان که رکن رکین دولت افاغنه بودند نیز بسبب عدم موافقت اشرف که راضی به سلطنت او نبودند و می‌خواستند که پسر محمود را پادشاه کنند بدست اشرف بقتل رسیدند. بنابراین اکثر افاغنه را اضطراب روی داده از محاصرۀ لار و جهرم دست برداشته در شیراز جمعیت نمودند و سید احمد خان در شهر رمضان سنۀ مذکوره از جهرم برآمده جمیع سرداران داراب و نیریز و اصطهبنات و فسا و خفر و غیره بقدر پنج شش هزار سوار و پیاده بر سر او جمعیت نمودند و در این بین خبر سید احمد خان در آذربایجان بشاه طهماسب رسید، مخالفین دوست نما شاه طهماسب را خاطرنشان نمودند که میرزا سید احمد خود پادشاه رس و صاحب داعیه و دشمن خانگی است، ابتدا فکر دشمن خانگی را باید نمود من بعد علاج دشمن خارج آسان است.
ملخص کلام اینکه به اغوای بعضی شاه طهماسب بفکر استیصال او افتاده ولی محمد خان شاملو را به حکومت کرمان و شاه وردی خان چگنی کرد را سپه‌سالار بلاد فارس نموده فرامین به سرداران و سرکردگان فارس نوشت که سید احمد خان باغی و طاغی است هرگز رفاقت او نخواهید کرد بلکه او را بسته حوالۀ شاه وردی خان نمائید که او را روانۀ حضور نماید و شاه وردی خان خود بحوالی نیریز و داراب رسید و نیز سید احمد خان از محاصرۀ جهرم برآمده بود و از جانب کرمان ولی محمد خان برادر خود را با امیر مهر علی تزرج احمدی که از سرداران بلوچ بود روانه بسمت لار نموده بود و او
