مقارن این سلطان علی میرزا که در عتبات عالیات بود از راه دریا بر کوب جهاز وارد بندر هوگلی۱ گردیده بجهت مهربانی و محبتهای صوبه‌داران ذی‌شان هر دو برادر در بنگاله اقامت نمودند و در سنۀ یک هزار و یک‌صد و هشتاد و هشت (۱۱۸۸) هجری سلطان علی میرزا در بندر هوگلی بجوار رحمت ایزدی پیوست و از او اولادی باقی نماند و در سنۀ یک هزار و دو صد و چهار (۱۲۰۴) هجری سلطان داود میرزا نیز در مرشدآباد بنگاله برحمت حی لا یموت واصل گشت در وقتی که این راقم حروف محمد خلیل را در سنۀ یک هزار و یک‌صد و نود و دو (۱۱۹۲) از اصفهان طلبیده در خدمت آن جناب حاضر بود،
چو صیدی از اجل غافل سوی صیاد می‌آید نخستین رفتن خویشم بآن کو یاد می‌آید و با این مسوّد اوراق هشت نفر اولاد از آن جناب در بنگاله باقی ماند، دو نفر از آنها مع مؤلف این اوراق ذکور و باقی اناث، جناب احدیت خاتمۀ امور را بخیر گرداند بنبی و آله الأمجاد.
اما چون این خبر ملامت اثر در اصفهان به ابو الفتح خان بختیاری رسید او نیز بفکر کار خود اوفتاده در سنۀ یک هزار و یک‌صد و شصت و سه (۱۱۶۳) هجری میرزا ابو تراب۲ پسر میرزا سید مرتضی خلیفه سلطانی را که والدۀ او صبیۀ شاه سلطان حسین بود با علی مردان خان بختیاری مع شده او را به پادشاهی برداشته شاه اسماعیل ثالث
________________________________________
[۲] (شهاب الدین الحسینی النجفی المرعشی)
- ↑ (۱) در شمال کلکته بر روی یکی از شاخه‌های شط گنگ
- ↑ (۲) میرزا ابو تراب مذکور فرزند نواب میرزا سید مرتضی و او پسر میرزا علی و او پسر میرزا سید مرتضی و او پسر نواب میرزا سید علی و او پسر علامۀ زمان سید حسین الحسینی المرعشی مشهور به خلیفۀ سلطان و سلطان العلماء صاحب حواشی معروفه بر معالم و شرح لمعه می‌باشد و والدۀ ماجدۀ میرزا ابو تراب نوابه صبیۀ شاه سلطان حسین صفوی بوده و میرزا ابو تراب ملقب بشاه اسماعیل ثالث است.
