مظفرالدینشاه، بوسیله عموی خود وارد خدمت وزارت خارجه شد و در حدود سال ۱۳۱۹ ه.ق. بسمت ریاست دفتر سرکنسولی تفلیس و قفقاز معین و عنوانش این بود: «مدیر تحریرات فارسی
 |
میرزا ابوالحسن‌خان پیرنیا معاضدالسلطنه |
و دفتر ثبت وضبط». در سال ۱۳۲۲ ق. بسمت کارپردازی (کنسولی) ایران در بادکوبه منصوب گردید[۱] و این زمان مصادف شد با جنگ شدید ارمنی و مسلمان، و بواسطه حمایت از بعضی از ارمنیها و مسلمانان بعنوان تبعه دولت ایران، از این راه، ثروت زیادی اندوخته کرد، (کار اکثر مامورین دولت) و در اوائل مشروطیت بتهران آمد، و جزو مشروطه طلبان فعال بشمار میآمد؛ در موقع توپ بستن مجلس شورای ملی، در جمادی الاولی ۱۳۲۶ ق. باروپا سفر کرده، و در لندن، باتفاق سید حسن تقی زاده، کمیته‌ای تشکیل داد و بعد از فتح تهران، در ۱۳۲۷ ق.، بتهران آمد و در دوره دوم[۲] از گیلان وکیل مجلس شورای ملی گردید و در سه کابینه نجفقلی‌خان صمصام‌السلطنه بختیاری، در سالهای ۱۳۲۹ قمری[۳]، بوزارت پست و تلگراف منصوب شد، و در حدود سال ۱۳۳۲ ق. بحکومت یزد تعیین گردید و پس از یکسال و اندی بتهران مراجعت کرد؛ و در محرم ۱۳۳۴ قمری که اغلب مشروطه‌طلبان از تهران بخیال حمله روسها بتهران و تصور حرکت احمد شاه بقم مهاجرت کردند او هم بقم آمد و از آنجا بنائین رفت و هنگامی که نماینده مجلس بود[۴] در ضمن یکی از نطق هایش در مجلس کلمه درست العمل را اداء کرده بود وکلاء و دیگران برایش دست گرفته بودند. در سال ۱۳۰۲ و ۱۳۰۳ خورشیدی در کابینه رضاخان سردارسپه وزیر دادگستری بود.
ابوالحسن حاج میرزا ابوالحسن خان شیرازی، مشیرالملک ثانی، در سال ۱۲۲۶ هجری ق. متولد، و در سال ۱۲۶۲ ق.[۵] وزیر فارس شد؛ و در این شغل، مدت سی سال، کمال قدرت و استعداد را داشت؛ مرد بسیار زرنگ و باهوشی بوده است ولاة فارس، طوعا یا کرها، آلت دست او بودند تا آنکه، در ۱۲۹۳ ق.، حاج فرهاد میرزا معتمدالدوله، که بعد از یحیی‌خان معتمدالملک والی فارس شد، بشیراز آمد،
