معروفی مجسم کرده است و در اين يك بيت وضع مردم خراسان را نشان میدهد :
شاد الابدم مرگ نبيني مردم
بکر جز در شکم مام نیابی دختر
هنوز ویرانیهای فزان ترمیم نیافته بود که در ۶۱۷ هجری سیل مغول‌ها بخراسان سرازیر شد و جملهٔ(( آمدند و سوختند و کشتند و ویران کردند و رفتند)) دربارهٔ حمله بخراسان مشهور شده است.
نیشابور را که یکی از بزرگترین مراکز تمدن دنیای عصر خود بود بآب بستند و هر جنبنده ای را به تیر زدند و سر بریدند.
پس از آن یورش هولاکودر ٦٥١ هجری بود و پس از آن باز یورش امیر تیمور در ۷۸۱ هجری ، از آن ببعد خراسان همواره میدان تاخت و تاز حکام مغولی و تیموری بخصوص خونخواران ازبک همچون شيبک خان و عبدالمومن خان گردید و کشمکشها و ستیزه جوئیهای ترکمانان و افغانها نیز خراسان بزرگ را در آتش کشتارها و ویرانیها گرفتار کرده بود.
تا اینکه سلسله صفویه بر سراسر ایران استقرار یافت و با توجه فراوانی که پادشاهان صفوی بخراسان داشتند این سرزمین روی آرامش و ترقی و آبادی دید ولی پس از انقراض این سلسله باز خراسان طعمه هوسها و هجوم های گوناگون گشت. قیام نادر در ١١٤٥ بعنوان بزرگترین واقعه تاریخی قرون اخیر در خراسان رخ داد و بار دیگر این استان مرکز سیاسی ایران و کانون بزرگترین قدرت نظامی مشرق زمین گردید ولی پس از مرگ وی شاهزادگان نادری بجان هم افتادند
۱۱
