بزرگ به این طریق هر یک از این قهرمانها بازگو کننده بی اصالتی هایی است که زیر فشار وسایل تبلیغاتی و فرهنگ عوامانه ساخته می شود. این فرهنگ عوام فهم کننده وسایل ، تبلیغاتی، در صمیمی ترین حرکات و سکنات فرد عادی چنان نفوذی می کند که تمام اصالت های او را میگیرد و هر آدمی را از همان یک قالب معین می گذراند که در اختیار اوست در این صورت برای این آدمهای قالب خورده از ابزار مدرن تبلیغات دیگرنه ماجرایی شخصی باقی میماند نه حادثه ای خصوصی عاشق میشوند عین فلان کس که در فیلم دیده اند؛ هنرمند میشوند عین فلان نمونه که در مجله خوانده اند؛ دزد و گانگستر میشوند عین فلان نمونه که در خبر دیروز روزنامه بود سنگینی این فرهنگ عوام فهم کننده و نمونه های قالبی می سازد به قدری است که مانع میشود تا خواننده یک داستان بتواند خودش را به جای قهرمان داستانهای کلاسیک بگذارد (...) درست است که روز به روز باسواد بیشتر میشود و ناچار خواننده داستان هم فراوانتر میشود ولی از طرف دیگر همین خواننده های داستان نیز زیر نفوذ شدید روزنامه ها و رادیو تلویزیون ها هر دم به سمت یکدستی و یکسانی و قالبی شدن و سروته یک کرباس بودن، سوق داده میشوند.[۱]»
وقتی در فرانسه که نه مشکل بی سوادی مطرح است و نه رادیو تلویزیونشان را چنین سانسوری نظارت می کند، وضع از این
- ↑ J. Bloch Michel, Le présent de L'indicatif. p.p. 40-41, Gallimard, 1963.
