جنگجوئی است فاتح که هر صبح به شکل جوانی زیبا در افق ظاهر می‌شود و عرصهٔ آسمان را می‌پیماید و با عفریت ظلمت که سِتْ نام دارد و نور را می‌بلعد نبرد می‌نماید و هر روز او را شکست می‌دهد امّا فردا باز سِتْ قوت پیدا کرده زدوخورد را از سر می‌گیرد.
این خداوندان مصری تنها نبوده بلکه هرکدام زن و فرزند داشته زوجهٔ خداوند را چنان تصویر می‌کردند که روی سر خود دو شاخ داشت و در وسط آن دو شاخ قرص خورشید بود و پسر خداوند را به شکل طفلی ظاهر می‌ساختند.
مصری‌ها پایین‌تر از آن خداوندان آسمانی در رتبه و درجه ربّ‌النّوع‌ها و ربّة‌النَوع‌ها برا خرمن و حاصل قائل بودند و به عقیدهٔ آن قوم این ارباب انواع اراضی را حاصلخیز می‌نمودند. همچنین ربّ‌النّوعی را برای رود نیل و ربّة‌النوع‌ها برای قمر و عفریت‌های بدکار برای شب معتقد بوده و آن عفریت‌ها را به صورت گربه و شیر تصویر می‌کردند و خداوندان خیررساننده را محض دریافت تندرستی و فراوانی می‌پرستیدند و خداوندان شر را به جهت فرونشاندن خشم آنها.
ابتدا هریک از بلاد مصر دسته‌ای از خداوندان داشت که غیر از خداوندان شهرهای دیگر بود مثلاً خداوند معتبر منفیس را فتاه نامیده و خداوند معتبر تِبِس را آمُن و خداوند معتبر هِلیوپُلیس را «را» و خداوند ابیدُس را اُزیریس و خداوند باحشمت شهر دَنْدِرَه ربة‌النوعی بود مسماة به هاتُر. امّا بعد از آنکه مصری‌ها در تحت یک نظم و ترتیب درآمدند و یک ملّت شدند
