دیگری حق نخواهد داشت که سفاین جنگی در دریای خزر داشته باشد.
فصل نهم – چون مکنون خاطر اعلیحضرت شاهنشاه ایران و اعلیحضرت امپراطور کل روسیه این است که در استحکام روابطی که بسعادت و میمنت مجدداً مابین دولتین استقرار یافته است سعی و کوشش نمایند، مقرر میدارند که سفراء کبار و وزراء مختار و شارژ دافرهائیکه خواه برای انجام مأموریت موقتی و خواه بجهت اقامت دائمی بدر بار یکدیگر فرستاده میشوند بفراخور مقام خود و موافق شأن و حیثیت طرفین و مطابق مودت و اتحاد بین‌الدولتین و نیز بر حسب عادات مملکتی مورد اعزاز و احترام شوند، علیهذا در باب تشریفاتی که باید از طرفین ملحوظ و منظور شود دستورالعملی مخصوص مقرر خواهد شد.
فصل دهم – چون اعلیحضرت شاهنشاه ایران و اعلیحضرت امپراطور کل روسیه استقرار و توسعه روابط تجارتی مابین دو دولت را از نخستین فواید اعادهٔ صلح میدانند چنین صلاح دیدند که ترتیبانی که راجع بحفظ تجارت و امنیت اتباع دولتین است در یک مقاوله‌نامهٔ علیحده بطور مرضی‌الطرفین نگارش یابد و این مقاوله‌نامه که مابین وزرای مختار طرفین انعقاد و باین عهدنامه انضمام خواهد یافت مثل این است که جزء متمم همین عهدنامه صلح بوده باشد.
اعلیحضرت پادشاه ایران بدولت روس حق میدهد که کما فی‌السابق هر جا که بجهت منافع تجارتی لازم باشد بآنجا قونسول و وکیل تجارتی بفرستد و متعهد میشوند که این قونسول و وکلای تجارتی را که من تبع هر یک زیاده از ده نفر نخوانده بود از حمایت و احترامات و امتیازاتی که لازمهٔ سمت و رسمیت آنهاست بهره‌مند سازد. اعلیحضرت امپراطور روسیه هم وعده میدهد که رفتار بمثل را در مادهٔ قونسول و و کالای تجارتی اعلیحضرت شاهنشاهی منظور دارد.
درصورت شکایت حقه دولت ایران از یکی از مأمورین یا قونسولهای روس، وزیر مختار یا شارژ دافری که در دربار دولت علیه ایران اقامت و باین اشخاص ریاست بلافاصله دارد مشار الیه را از مأموریت خود خلع کرده و موقتاً کفالت کار او را بهر کس صلاح داند واگذار خواهد کرد.
