(هفدهمین سال بهار ایران )مقاله‌ای نوشته که قسمتی از آن چنین است: «... گذرانیدن مدت شانزده سال آنهم در راه روزنامه‌نگاری، مخصو ماً در محیط عقب مانده فارس، آنهم محیط شانزده سال پیش این سرزمین که علاوه بر جهل عمومی و عدم اقبال توده بروزنامه و مخصوصاً فراهم نبودن وسائل بقدری طاقت‌فرسا و جا نگاه است که کمتر کسی می‌تواند مقاومت نماید چه اشخاص جدی و مردمان نویسنده که در عرض این مدت وارد در این مرحله پر مخافت شده ولی پایداری از آنان سلب و احیانا هستی و جان خود را روی این کار گذارده‌اند... »
آقای مجاهد در ضمن نامه که درباره تاریخچه روزنامه بنگارنده نوشته تاریخ ولادت خود و سبک روزنامه بهار ایران اینطور می‌نویسند: « آقای مجاهد متولد سال ۱۲۷۷ شمسی است که با تمام مشکلات و صدمات کمرشکن مقاومت نموده و نگذاشته است که این نامه ملی دوچار تعطیل گردد. روزنامه ملی بهار ایران بهیچ حزب و دسته متکی نبوده و در عرض این مدت بدون تمایل بجبهه افراطی راست و یا جب، همیشه مصالح کشور و منافع ملت را در نظر داشته است. آقای مجاهد علاوه بر امتیاز روزنامه بهار ایران امتیاز مجله ( پارس قدیم )را نیز دارا بوده و مجله مزبور در سال سال ۱۳۱۲و۱۳۲۱ شمسی در شیراز منتشر گردیده است »
(۳۰۴) بهار دلکش
روزنامه بهار دلکش در طهران بصاحب امتیازی و مدیری ( حسین تقی‌زاده) تأسیس و شماره اول آن در تاریخ چهار شنبه ۲۳ جمادی الثانی ۱۳۴۲ قمری مطابق ۱۰ برج دلو ۱۳۰۲ شمسی منتشر شده است.
شماره اول بهار دلکش در چهار صفحه بقطع روزنامه نسیم شمال در مطبعه سربی ( سعادت ) چاپ و نشر شده و مقاله افتتاحی آن تحت عنوان ( قدر‌شناسی) و خلاصه آن تعریف از شاه و ولیعهد و سردار سپه ( که بعداً رضا شاه شد ) می‌باشد تصویر ولیعهد در صفحه اول چاپ شده و پس از سرمقاله اشعاری بعنوان ( فغان کار‌گر از کارفرما) و در صفحات ۳ و ۴ روزنامه تمام شعر است. در شماره اول این رباعی ملای رومی بمسابقه گذاشته شده که هر کس آنرا معنی کرد سه ماه روزنامه بگیرد رباعی این است:
بهار دلکش روزنامه هفتگی بوده و چنانچه در سر لوحه آن نوشته شده (ملک این جریده فقط طرفدار کارگران است ) محل اداره: طهران. بالاخانه‌های شمس العماره عنوان تلگرافی: طهران. بهار دلکش. قیمت اشتراک سالیانه در همه جا طبقه اول ۶۰ قران طبقه دوم ۴۰ قران محصلین و کارگران ۲۰ قران. تک شماره ۶ شاهی
-٣١-
