و بدین قسم آغاز می‌گردد: « درین روز که یکماه از عید نوروز سلطانی گذشته و
اولین ماه بهار و تمام دشت و کوهار از فرط خرمی چون عهد بادشاه کا مکار بساط
عیش و سرور گسترده هنوز گل سرخ در غنچه بود و بنفشه تازه خود نمائی می‌نمو د گاه
ارغوان نمایان و شکوفه دانه دانه در زیر برگ‌ها پنهان... » سپس بشرح همراهان
ناصر الدین شاه و بنای دوشان تپه که اولین منزلگاه بوده می‌پردازد. از صفحه بیست و دو
وقایع روز دوشنبه ۲۳ شهر ذیحجه را ذکر می‌نماید و همچنین بعد روز‌های سه شنبه و
چهارشنبه...... روزنامه حکیم الممالک بذکر وقایع روز یکشنبه بیست و دوم
جمادی اولی که ناصرالدین شاه بسلطنت آباد مراجعت کرده خاتمه پیدا می‌کند و در
این روز که روز آخر سفر بود بحمد الله تعالی وجود مسعود قرین کمال عافیت با نصرت
اقبال بدون آنکه آسیبی با حدی از چاکران رسیده باشد... »
در پایان یعنی در صفحه آخر روزنامه حکیم الممالک از اینکه از (عهده اختتام این روزنامه برآمده) شکر خداوند را می‌نماید و اضافه می‌کند: « اگر چه اصل نسخه آن دستخط مبارک و روزنامه مخصوص همایون شاهنشاه بود و این عبد را فضیلتی در تجمیع و تحریر آن نیست ولی همین قدر فخر می‌کند و شکر می‌گذارد که انجام این خدمت بعهده این عبد ذلیل مرجوع گشت و بسمعی و اهتمام ناقص او سمت اختتام پذیرفت‌امید آنکه در استان ملائک پاسبان بخط اپوشی هو و نسیان آن اغماض شاهنشاهانه شامل گردد و صاحبان فضل ومنشیان و دبیران عصر از روی مرحمت و عیب پوشی در آن نگرند فی سلخ شهر جمادی الثانی من شهور سنه هزار و دویست و هشتاد و شش هجری نبوی العبد علی نقی حکیم الممالک. »
نگارنده یگنسخه تمام و کامل از روزنامه حکیم الممالک را در دست دارد. در روز نامه تصاویری نیز بقلم (میرزا بزرگ غفاری) رسم شده که منجمله از آن‌ها (تصویر سردار یعقوبخان حاکم هرات و افغانستان) وتصویر (شجاع الدوله‌امیر حسینحان) و تصویر (اردوی همایون در چشمه علی دامغان) و غیره رسم گردیده است.
میرزا علینقی حکیم الممالک- میرزا علینقی حکیم الممالک پسر حاجی آقا اسمعیل جدید الاسلام پدرش که در سال ۱۲۹۳ فوت کرده از پیشخدمتان فتحعلیشاه و محمد شاه و در عهد این پادشاه و ناصر الدین شاه پیشخدمت باشی بود و پس از او این شغل پسرش میرزا علینقی رسید... میرزا علینقی با حفظ ا بن سمت پس از افتتاح مدرسه دارالفنون در آنجا علم طب را آموخته و در سال ۱۲۷۲ بمعیت فرخ خان‌امین الدوله کاشی بسمت نیابت دوم سفارت عازم در بار‌های اروپا شده و در سفارت حسنعلیخان‌امیر نظام گروسی در فرانسه نیز همین سمت را داشته وضمنا در پاریس تکمیل طب می‌کرده، پس از مراجعت از ندما و محارم شاه شده و در ۱۲۸۴ بلقب حکیم المالکی ملقب گردیده است. از این تاریخ حکیم الممالک که مردی با فضل وادب و شاعر و خوش صحبت بود پیوسته با شاه در سفر و حضر همراه میزیست تا آنکه در سال ۱۹۲۳ به حکومت بروجرد و بختیاری منصوب گردید. در ۱۲۹۵ با شاه بفرنک رفت، در ۱۲۹۹
-۳۲۸-
