پرش به محتوا

برگه:تاریخ جرائد و مجلات ایران از محمد صدر هاشمی جلد دوم.pdf/۳۲۳

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
حرف الرا
راه نجات
 

(۵۷۳) راه نجات

روزنامه راه نجات بصاحب امتیازی و مدیر مسئولی «ابراهیم راه نجات» در سال ۱۲۹۴ شمسی تأسیس و در اصفهان منتشر شده است. شماره اول سال پنجم آن در چهار صفحه بقطع وزیری، باچاپ سربی (مطبعه حبل المتین) طبع و در تاریخ سه شنبه ۱۶ رجب مطابق ۱۸ حمل ۱۲۹۹ شمسی انتشار یافته - مرام روزنامه که در هر شماره در زیر عنوان آن چاپ شده از این قرار است:« منافع ایران و بحث در حقایق امور نقطه نظر این جریده است. » مقاله افتتاحی شماره اول سال پنجم بدین قرار است:« سال گذشته با ما وداع کرد در حالتیکه سرگذشت بسیار اسف‌آوری از فلاکت و بدبختی‌های گوناگون در دوسیه خود ضبط کرده و همراه برد. آیا متذکر شدیم که نام نیک واقدام خیری در تاریخ او بیادگار بسپاریم. اگر چه سال گذشته نسبت بسابق یادگار‌های مهم تاریخی قابل تشکری با داد. شرارت و یاغی گری‌ها و هرج و مرج ما را در قبرستان نیستی مدتون ساخت وفی الجمله جنبش وحرکتی بعالم معارف و مدارس داد و لی کفاف کی دهد این باده‌ها بمستی ما.... »

روزنامه راه نجات از روز نامه‌هائیست که در طول مدت سی و دو سال انتشار خود تغییر مسلک نداده و از ابتدا همیشه طرفدار رنجبر و کارگر و مخالف با اصول سرمایه داری بوده و لذا هر وقت بشدت مرام خود را تعقیب می‌کرد دو چار توقیف می‌گردید و زمانی هم مدیر آن مرحوم ابراهیم راه نجات گرفتار زندان شهربانی شد اول دفعه که روز نامه راه نجات توقیف شد در اسد سال ۱۳۰۱ شمسی بود. ظاهراً علت این توقیف مقاله شدیداللحن روزنامه درباره اعمال یکی از سرمایه‌داران اصفهانی ملقب باعتماد التجار بوده است. مدیر راه نجات در تلگراف شکوایه خود که بجراید طهران مخابره کرده و منجمله در روز نامه ایران شماره مورخ ۲۴ اسد ۱۳۰۱ چاپ شده می‌نویسد: « بواسطه درج مکتوب عمومی راجع باعمال اعتماد التجار روزنامه راه نجات مظلومانه تلگرافا توقیف شده توجه همقلمان معظم را در رفع و جلوگیری از دسائس مغرضانه اعتماد التجار و الغاء شبهه‌امین التجار خواهانیم. مدیر راه نجات » توقیف راه نجات در جراید دست چپ و مجلات سر و صدائی بر پا کرد و من جمله روزنامه طوفان در شماره اول سال دوم مورخ ۳۱ اسد ۱۳۰۱ شمسی درباره این توقیف نوشت:« راه نجات- متأسفانه هنگامی سروش توقیف راه نجات بگوش ما رسید که دست ما بسته و قلم ما شکسته بود و نمی‌توانستیم با مسدود بودن طرق کمک و معاونت توقیف بدون جهت او را گوشزد اولیای امور نمائیم. ولی اکنون می‌توانیم بگوئیم که اینگونه فشار‌های جزئی موجب احتراق موادی سوزاننده است که یکباره سرتا پا بقدم وجود خائنین و جنایتکاران را طعمه آتش خواهد نمود خاصه برای جریده مانند راه نجات که بین همکنان خود بحق گوئی و شهامت قلم موصوف و معروف می‌باشد. خاطر اولیاء دولت را باین قبیل حق کشی‌ها متوجه نموده رفع توقیف راه نجات را هر چه زود‌تر انتظار داریم. »

-۳۱۳-