چهل ساله خوشخ و گشاده رو خون گرم نيك فطرت خوش صحبت ذاتا وجو د ی محبوب چشمهایی گیرنده و اطواری پدیده دارد بعلاوه بانيك و بد مردم بیطرف است از عقیده و رفتار هیچکس تنقید نمیکند مجملا آزارش به وری نمیرسد گویا عقیده اش این است که خداوند متعال او را ضامن خير وشر خلایق نشمرده....» نقل از شماره ۵ سال اول . سایر مندرجات این شمار م عبارت است از (چکامه بمناسبت ماه محرم) اثر طبع مدیر مجله . ( مهر مادر ) اثر طبع حاج میرزا یحیی دولت آبادی چند غزل که از همدان رسیده غزلی از آقای الفت . اشعاری از حسام الدین دولت آبادی ( آدم خوب کیست ) بتر حکایت حکایت حجازیه. چکامه اثر طبع آقای میرزا موسی خان انصاری شرح احوال صغير . لازمست یادآور شویم كه سبك انشای مجله سبك مقالات حميديست ومدير مجله سعی داشته است جملات حتما دارای سجع وقافیه باشد. چنانکه مینویسد : « حکایت یکی از دوستان که بامنش مهر و محبت و عهد مودت محکم بود....»
طرز انتشار مجله با اینکه ماهیانه بوده و در عنوان قید شده است که اواسط هر مرجی نشر میشود با وجود این مرتب انتشار نیافته است چنانچه شمار ٤٠ سال اول در تاریخ برج نور و شماره ۵ آن در برج سرطان ١٣٠۴ شمسی منتشر گردیده است . محل اداره مجله منزل شخصی مدیر مسجد حكيم. وجه اشتراك سالیانه سی قران . در دوره اول مجله با چاپ سنگی (مطبعه گلبهار) طبع گردیده است . دوره اول مجله با انتشار شماره هفتم خاتمه یافته و بعلت پیش آمد کمالت مدیر آن برای مدت ده سال تعطیل گردیده است .
دوره دوم مجله دانشکده اصفهان - پس از ده سال تعطیل مجله دانشکده اصفهان مجددا با بدایره انتشار گذاشته و شماره اول این دوره بمدیری ( میرزا عباس خان شیدا ) و سردبیری ( میرزا محمد خان سپاهانی متخلص بشيوا ) در چهل صفحه بقطع خشتی و با چاپ سربی طبع و در تاریخ ۳۱ تیر ۱۳۱۳ شمسی منتشر شده است • در دوره دوم وضع ظاهری مجله بکلی با سابق فرق کرده و اولین امتیازی که پیدا نموده این است که به استثنای شماره اول که بعلت دیر رسیدن سرلوحه مجله که آنرا به طابعه مجلس سفارش داده بودند بقیه شمارههای دارای سرلوحه بدینقسم است : « درویشی زیر درخت کهنی نشسته و مجله مرا از دست فرشته ایکه در حال پرواز است دریافت میکند . ظاهرا این سراوحه نشانه الهام شعر است بشاعر. » در این دوره نیز طرز انتشار ماها نه بوده و و بهای اشتراک سالیانه آن ۳۰ ریال و برای عموم محصلین ۲۵ ریال است .
درباره تعطیل مجله و تجدید انتشار آن در شماره اول دوره دوم شرحی آورده که قسمتی از آن این است :«« اندك اندك وساوس شیطانی عجب ونیتی در سربرتها ایجاد کرد و توجه عامه خلق در ما تولید خود پسندی نمود ۰۰۰ که ناگاه نهال عجب ثمر تلخ بار آورد و شاخ کبرومنيت ميوه حنظل پرورده از این خودپسندی چون شیطانی رجیم مردود بارگاه کبریائی شده صداع مزمن مبرم با وجع بیرون ازحد حوصله نصف سروصورتم را فرو گرفت سری که خیال فراز داشت به نشیب بالین آمد و آمال بلند بخاك
-۲۷۵-
