مندرجات بدین قسم شروع میگردد : « شکر و توفیق ـ ای شکر تو شکر دهانم * شکر شکر تو کی توانم. اگر چه در سنه ماضیه یعنی از آغاز هضمین سال حبل المتین که دهم جمادی الثانیه سنه ۱۳۱۷ تا انجام آن که نهم جمادی الاخری سنه ۱۳۱۸ است این اداره اسلامی و خادم حقیقی وطن عزیز و خیرخواه ملت و دولت اسلاميه خدنك هزاران گونه صدمات و لطمات خارجي و محيط نزول صدها قسم بلیات داخلی واقع بوده..» در همین نمره مقاله مفصلی تحت عنوان ( تبريك عيد مولود مسعود اعلیحضرت اقدس شاهنشاه خلد الله ملکه ) نوشته است.
پس از توقیف مذکور ؛ یکمرتبه هم حبل المتین برای مدت هشت سال از طرف دولت هندوستان از انتشار آن جلوگیری شد . آغاز این توقیف ظاهرا سال ١٢٩۵ شمسی بوده و در اوایل سال ۱۳۰۳ شمسی از توقیف خارج و مجددا منتشر گردیده است در روزنامه ایران مورخ اول اسد ۱۳۰۳ شمسی راجع بانتشار مجدد حبل المتين تحت عنوان «بشارت » اینطور مینویسد : « روزنامه کهن سال حبل المتین کلکته که قدیم ترین جراید پارسی و خدمات بی پایانش بملت ومملکت و مشروطیت ایران اظهر من الشمس است بعد از هفت هشت سال تعطیل اجبارى اينك شروع بطبع و نشر شده و اولین شماره سال سی و دوم آن باداره ما رسیده و حاوی بهترین مقالات و اخبار است » از آن پس تا هنگام فوت موید الاسلام یعنی تا آذر ۱۳۰۹ حبل المتین منتشر میگردیده در سنوات اخیر بعلت ضف باصره که برای آن مرحوم پیش آمده بود؛ امور اداره روزنامه بعهده دختر دوم او فرخ سلطان میبود و چند سال اسم نام برده در عنوان روزنامه بسمت دیر ثانی قید گردیده است . قبل از آن که بشرح احوال مرحوم موید الاسلام بپردازیم قسمتی از قصیده ایرا که مرحوم وحید دستگردی در ستایش حبل المتین سروده نقل مینما تيم . تمام این قصیده در شمارههای ٥ و ٦ ارمغان مورخ مرداد و شهریور ۱۳۰۸ چاپ شده و قبل از شروع بآن چند سطر مقدمه آنرا نیز نقل مینمائیم اينك مقدمه و قسمتی از قصیده:
« خدمات چهل ساله مدیر نامه مقدس حیل المتين کلکته سید جلال الدین کاشانی ( موبد الاسلام ) بسیاست و سعادت واستقلال مملکت ایران بر هیچکس پوشیده نیست و تا قیامت در نظر ایرانیان فراموش نخواهد شد .
بعد از جنك عمومی هنگامیکه این نامه مقدس بجرم دوستی ایران از طرف دشمن دچار تعطیل
-٢٠۴-
