اغلب شماره‌های سال دوم دارای سرمقاله‌های تند و شدید اللحن است و فرخی مانند یک رباز فداکار خود را میدان مبارزه افکنده است. برای نمونه عنوان بعضی از سرمقاله های این سال را نقل می‌نمائیم:
(نهضت ملی لازامت)؛ (مجازات بشر ناقص است) (مدفن سیروس می‌ارزد) (صفوف متقابله)، (تذكر بمجلس چهارم)، (فجایع انگلیسی در بین النهرین)، (اولین محاكمه مهم)[۱] (باید تسلیم قانون شد)، (وزراء در پیشگاه پارلمان) «متواضع بقانون محترم است»؛ «در پارلمان»، «قوانین آسمانی و مدنی، تذکر بروحانیون محترم»، «اسلام و آزادی» «مترنیخ ایران»، «خانواده خیانت»
در سال دوم پس از نشر شماره ۴ مورخ ۷ سنبله ۱۳۰۱ شمسی طوفان توقیف گردید. قبل از توقیف طوفان جراید حقیقت شفق سرخ - عصر انقلاب در مادران و راه نجات در اصفهان و خراسان در مشهد، از طرف رئیس دولت توقیف گردیده و در همین شماره دو فات بتوقیف آن‌ها اعتراض کرده است.
توقیف طوفان خیلی طول نمی‌کند و شماره ۲ آن در تاریخ ۲۲ سنبله منتشر می‌گردد و همین مناسبت این رباعی در صفحه اول شماره مذکور درج است:
در صفحه چهار این شماره تحت عنوان (تبریكات رفقا) تلگرامات و نامه هائی که حکایت از خوشوقتی از آزادی طوفان میکند؛ چاپ شده این نامه‌ها و تلكرامات تمام (بغیر از یك ستون) صفحه ۴ را فرا گرفته است.
بار دوم که در این سال طوفان توقیف گردیده پس از انتشار شماره ۳۱ سال دوم مورخ ۲۸ عقرب ۱۳۰۱ شمسی بوده و بجای آن مرحوم فرخی روزنامه بیگاه که صاحب امتیاز آن موسوی‌زاده بوده منتشر ساخته است. از روزنامه بیدار بشرحیكه در جلد دوم کتاب دیل روزنامه بیگار بتفصیل یاد‌آور شده‌ایم بیش از یك شماره منتشر نگر دیده است. علت توقیف شماره ۳۱ طوفان سرمقاله شدید المحن آن تحت عنوان خیر مقدم بوده این سرمقاله بدینقسم شروع می‌گردد: « بالاخره پس از آنهمه انتظار وامید شب یکشنبه و در می‌ایی بهمراهی شرق و شعف قلبی آرزومندان اصلاحات ... » قسمت‌های دیگر این سرمقاله بدینقرار است. «باز هم قوام السلطنه مانند جند شوی در این ویرا زه بتخت نشسته و منتظر است که اضمحلال و انهدام ایران باستانی را با چشم حریص ومرك بار خود مشاهده نماید. » در پایان سر مقاله خطاب بدکتر میلیو مینوید: «و ما شما را حفظ دو نکته و حقیت مهم توصیه کرده و‌امیدواریم که
-۱۷۳-
- ↑ در این سرمقاله فرخی آمادگی خود را برای محاکمه با سردار سیه که تقاضای محاکمه او را از مجلس شورایملی نموده، اعلام داشته و از فتح این باب اظهار خورسندی میکند. در پایان سرمقاله نوشته اینك ما و مجلس محاكمه.
