واقعی یک نماینده ملت را تمام معنی انجام داده و در دوره هشتم نیز باز از طرف مردم نامزد نمایندگی بود که تهدید‌ها و مخالفت‌های دولت او را مجبور ساخت تا انصراف از نمایندگی را اعلام و از موکلین خود بعذر بیماری معذرت بخواهد و چون زندگی مرحوم طلوع تحت نظر مامور مخفی شهربانی بوده است و از طرف دیگر میل بخدمت خلق آنمرحوم را دقیقه‌ای راحت نمی‌گذاشت باصرار مرحوم داور و چند تن از دوستان پروانه و کبالت دادگستری گرفته و از اینراه توانست هم با مردم آمیزش کند و هم خدمتی بخاق نماید. تا اینکه در روز ۱۶ دی ماه سال ۱۳۱۹ بدون مقدمه بیماری بتغییر حالت ناگهانی در گذشت و مستبعد نمی‌دانیم بدست عمال حکومت جنایتکار رضاخان و کارکنان روسیاه شهربانی مختاری مخفیانه شهید شده باشد. »
روزنامه اطلاعات مورخ ۱۶ دیماه ۱۳۱۹ شمس تحت عنوان (فوت تا تر‌آور) می‌نویسد: « موافق تلگرافی که امروز از نماینده اداره در رشت رسید آقای محمودرضا طلوع دیروز غروب غفلتا بمرض سکته دارفانی را وداع گفته‌اند. مرحوم محمودرضا طلوع صرفنظر از اینکه مردی روشن فکر، میهن پرست بود، دارای صفات اخلاقی بسیاری بود که از هر حیث او را شایستگی داده بود. »
(۷۷۴) طلوع ایران
روزنامه طلوع ایران در سال ۱۳۰۶ شمسی در طهران بطور هفتگی تأسیس و منتشر شده است.
(۷۷۴) طلیعه آینه افکار
روزنامه طلیعه آئینه افکار در طهران مدیری (علیمحمد خان فخام السلطان مستوفی) تأسیس و منتشر شده است. موقعی که مرحوم فرخی شماره ۳۷ سال سوم طرفان را منتشر نمود بعلت مقاله که در آن تحت عنوان (امنیت چیست؟) درج شده بود، طوفان توقیف گردید و چون مرحوم نخام السلطان امتیاز روزنامه طلیعه آئینه افکار را در اختیار مر حوم فرخی گذاشته بود، این روزنامه را بجای طوفان منتشر ساخت سرمقاله روزنامه طلیعه افکار، مقاله شدیداللحنی بر علیه دولت وقت (کابینه سردار سپه بوده است) و تجاوزات غیر قانونی این دولت می‌باشد و انتشار همین مقاله باعث تبعید مرحوم فرخی به کرمان گردید و سبب شد که روزنامه توقیف و صاحب امتیاز آن نیز حبس موقتی گردید مقاله افتتاحی طلیعه افکار تحت عنوان حکومت فشار » و باین عبارات شروع می‌گردد د بر اعمال نا مشروع و خلاصه قانون‌های صریح و روشن خود لباس قانون نپوشانید زیرا که آنوقت ما و دیگران را با شما یحیی نیست... » مقاله مذکور باین جملات پایان مییابد «ابن بود عقاید ما و مطالبی را که لازم می‌دانیم قبل از انتشار روز نامه تقد افکار آزاد بنمائیم و البته اگر روزگار مجالی داده با این عقایدی که حاضریم برای اثبات آن در هر محکمه قانونی حاضر بشویم ما را بحال خود گذارند از ابن پس هر هفته
-۱۶۳-
