خرافات در نمایشگاه دنیاست... »
انتشار مقاله مذکور که با اصول مسلم ادیان مخالف است جار و جنجالی در محافل مذهبی طهران برپا نمود بقیکه مدیر، روزنامه در شماره بعد (شماره ۱۳) تحت عنوان (اخطار) ناچار بذر خواهی گردید.
در این اخطار می‌نویسد: «بنا او مذکور جمعی از برادران دینی و اخوان اسلامی ما در من رجات مقاله اول نمره ۱۲ سوء ظنی برده و العیاذ بالله در - لورات آن بواسطه الهام واغلاق پاره از کلمات و جرات یا بعلت تازگی ملک اثناء حسن نیت خودشان را از ما ساب فرموده و نسبت خطی فگر یا عقیده نگارنده داده‌اند در صورتیکه ما کرارا شرح عقاید حقه اسلامی خود را داده و تا آن حد که اسقاط تکالیف شرعیه خون‌ایمانی ما نسبت بما بشرد تصریح بمعتقدات حقه خود کرده‌ایم در هر حال توضیح مبهمات این مة ا را انشاء الله برای نمره بعد کاملاً بعهده می‌گیریم و در این نمره فقط ثبت شکوای خود را بندای اسلام می‌نمائیم، با این اخطار و معذرت طلبی همان قسم که یاد‌آور شدیم روزنامه متجاوز از یکماه توقیف بوده و بس از خروج از توقیف ونشر شماره ۱۵ قبل از سرمقاله بعنوان (تشکر) اینطور مینو بد: از عموم برادران وطنی که در موقع توقیف، روزنامه اظهار همراهی فرموده‌اند کمال امتنان را حاصل نموده و مخصوصاً از اخوان غیور آذربایجانی و گیلانی و کرمانی و فارسی خود و پاره انجمنهای محترمه پانتخت که اجازه اقدامات مجدانه در رفع توقیف اوراق نالایق صور خواسته بودند نهایت متشکر و ممنونیم ولی همانطور که کتباً و تلگرا فا خدمت همه معروض داشته‌ایم چون حکم از مجلس مقدس شوری صادر شد بود و امر مجلس عجالتا در حکم قانون است مخالفت با آن با تقوای دوره آزادی مباینت دارد و حب قانون و وطن راهی‌ای تشبثات مخالفانه نمی‌گذارد. »
از روزنامه صور اسرافیل مجموعا ۳۲ شماره منتشر گردید و آخرین شماره آن در تاریخ شنبه ۲۰ جمادی اولی ۱۳۲۶ قمری یعنی سه روز قبل از فاجعه مشروطیت و خرابی مجلس شورای ملی توزیع شده و سرمقاله این شماره تحت عنوان « ملت و درباره نوشته شده و قبل از درج مقاله این اعلام چاپ گردیده است: اعلام.
۱- ضامن وجوه آبونه مشترکین صور اسرافیل در بلاد داخله و خارجه و کلای محترم اداره‌اند ۲۰- اجرت اعلان سطری در قرآن در صورت تکرار تخفیف داده می‌شود مدیر صور اسرافیل اعلام مذکور را در شماره اخری روز نامه چاپ کرده غافل از اینکه چه سرنوشت شومی در انتظار خود او و روز نامه‌اش می‌باشد. سر مقاله آخرین شماره روزنامه خیلی تند و شد. نوشده و با کمال خشونت بدربار حمله شده است. قسمت اول این سرمقاله چنین است: « چند نفر درد پیاله و جود و سفل تمرات هستی یعنی معدودی از روسی نژادان که ملت آدم پرت روس نیز وجود آن‌ها را ننک هیئت و لکه دامن قومیت خود میشمارد چنان دور دربار ولت ایران را احاطه کرده اند که برای نفوذ کمترین رائحه احساسات انسانیت سر سوزنی هم منفذ و مدخل باقی
-۱۳۶-
