مقدمه
یکی از منابع ذی‌قیمت موسیقی هر کشور آهنگها و نغمات و ترانه هائیست که در نقاط مختلف آن مملکت خاصه در دهات و قصبات دور از شهر بوسیله مردم روستائی و ده نشین خوانده میشود و چون این نوع موسیقی کمتر تحت تأثیر افکار مردم شهرنشین واقع شده طبیعی‌تر و بموسیقی حقیقی و اصلی و قدیمی آن کشور بیشتر نزدیک است و جمع آوری آنها علاوه بر اینکه باعث حفظ و نگاهداری و از بین نرفتن آنهاست کمکی هم بتحقیق دربارۀ مختصات موسیقی آن مملکت میکند و کیفیت و چگونگی آنرا معلوم میسازد و از مقایسۀ آن نغمات با آنچه در شهرها معمول و متداول است بخوبی میتوان بخواص موسیقی آن کشور پی برد. یکی از اولین اقداماتی که اروپائیان برای درک و فهم موسیقی مملکتی میکنند جمع آوری این نوع نغمات است و بسیاری از نواسازان معروف، این آهنگ ها را موضوع ساختمان قطعات بزرگی که در موسیقی ایجاد کرده قرار داده‌اند ولی در ایران تاکنون بواسطه فراهم نبودن وسائل و کمی آشنائی موسیقی‌دانها بخط موسیقی، این کار عملی نشده است و اگر بعضی از موسیقی‌دانهای اهل تحقیق و تجسس اروپائی چیزی از این آهنگها را جمع کرده باشند زیاد بنوشته های آنها نمیتوان اطمینان یافت زیرا بواسطهٔ عدم آشنائی بمقامات مخصوصی که در موسیقی ایران است ممکن است در ضمن نت نویسی از بعضی پرده‌ها که در موسیقی مشرق زمین پیدا میشود صرف نظر کرده و یا خواص طبیعی و نکات خاصی را که سبب تمایز موسیقی ماست خوب درک نکرده باشند. بنابرین برای آنها این کار در صورتی عملی است که اصل آهنگها را با دستگاه ضبط صوت گردآوری نمایند ولی برای ما ایرانیان که بخوبی بمقامات موسیقی خود آشنائی داریم در صورتیکه در نوشتن آنها دقت لازم بشود البته اینکار عملی‌تر و آسان‌تر میباشد. تا آنجا که نگارنده اطلاع دارد تاکنون چیزی از
