-۸-
نغمه‌های محلی نیز دیده میشود و یا مراجعه بآهنگ‌هایی که در این دفتر نوشته شده بخاصیت آن آگاه میشوید در میزان و عبارتست از یک سکوت سیاه با یک سکوت چنگ نقطه‌دار در سر ضرب.
از لحاظ حرکت هم نمونه‌های مختلفی که در این دفتر نوشته شده از سنگین ترین حرکت مترونوم یعنی (Grave) که هر ضرب آن مساوی ٤٢ میباشد تا حرکت بسیار تند (Presto) که هر ظرب آن مساوی ۱۹۲ است درین دفتر ملاحظه میکنید ولی حرکت اکثر نغمات بحرکات معمولی (Moderato) یا کندتر از آنست.
۲ - ساختمان نغمه‌ها - نغمه‌های محلّی معمولاً دارای فاصله‌های ساده ایست که برای خواندن آسان است و کسانی که ورزش موسیقی نکرده‌اند از ضبط و ادای آنها بوسیله صوت بر میآیند. بنابرین فاصله‌های دوم بزرگ و کوچک و سوم بزرگ و کوچک و چهارم درست و پنجم درست که برای خواندن، بسیار ساده و آسان است درین نغمه‌ها بکار برده شده و چون این فواصل دنبال هم خوانده میشود سرائیدن آنها ساده و آسان است. نکته مهمتر اینکه فاصله دوم نیم بزرگ که از سه ربع پرده تشکیل میشود و همچنین فاصله سوم نیم بزرگ که از هفت ربع پرده مرکب است و طبیعی‌ترین فاصله‌هائیست که در موسیقی ایرانی بکار برده میشود در این آهنگها زیاد دیده میشود و اصولاً این نغمات، از فواصل پیوسته و متصل که برای ادای صوت راحت‌تر است ترکیب شده و اگر فاصله گسسته یا منفصل در آنها پیدا شود از انواع سوم (بزرگ و کوچک و نیم‌بزرگ) به فاصله چهارم درست و پنجم درست تجاوز نمیکند و تنها در یکی از بن آهنگها که بسیار هم زیباست یک بار فاصله ششم بزرگ مشاهده میشود[۱]. فاصله پنجم نیز کمتر دیده میشود و بطور کلی میتوان گفت که این نغمات مانند تمام آهنگ‌های آسان از سهل‌ترین فواصل موسیقی ترکیب شده زیرا سازنده آنها کسانی هستند که موسیقی را از طبیعت آموخته و موسیقی طبیعی البته از لحاظ سرایش[۲] باید آسان باشد. اتفاقاً موسیقی معمولی امروز ما هم صرف نظر از آهنگ‌های محلّی بهمین صورت است و آهنگ‌هایی که در شهرهای ایران بوسیله تصنیف سازان
