| | | | | | |
| |
گر نیستی زمانه به جنگ و نبرد خلق |
|
پیوسته با زمانه کجا در نبردمی |
|
| |
ور آسیای چرخ بر غمم نگرددی |
|
در جوی آسیا متوطن نگردمی |
|
| |
آب مراد زیر پل کس نمی‌رود |
|
ورنه قفا ز ورطه‌ی طوفان نخوردمی |
|
| |
با من غم خرابی عالم به کلبه‌ای |
|
کی جفت گرددی اگر آزاد و فردمی |
|
| |
نفسی که گر بدان دگری مبتلا شدی |
|
من در خلاص او به مثل حمله بردمی |
|
| |
یا در مدد چو مهره میان بندمی به مهر |
|
یا گوییا که حادثه را ناگزردمی |
|
| |
یا کعبتین جانب خود باز مالمی |
|
یا خود بساط حاصل خود در نوردمی |
|
| |
بر هر که عرضه داشتم از من کرانه کرد |
|
گویی که صورت غم و تیمار و دردمی |
|
| |
از خواجگان شهر چو یاری نیافتم |
|
گر خواجه شهریار نبودی چه کردمی |
|
| |
آزاد کیست حلیه‌ی مردان و ای دریغ |
|
آن دستگاه کو که من آزاد مردمی |
|
