| | | | | | |
| |
کرد عالی بنای این مجدود |
|
اختر سعد و طالع مسعود |
|
| |
از برای نزول میر عمید |
|
صدر دنیا ضیاء دین مودود |
|
| |
آنکه حکمش دهد ز روی نفاذ |
|
آتش و آب را نزول وصعود |
|
| |
به تفکر رسد به سر فلک |
|
به تجسس رسد به وهم حسود |
|
| |
دل او برده بارنامه‌ی بحر |
|
کف او کرده کارنامه‌ی جود |
|
| |
هست فرمانش رهنمای قضا |
|
هست احسانش نقش بند وجود |
|
| |
نیست بر رای او غلط ممکن |
|
نیست از عقل کل خطا معهود |
|
| |
ای ز حزم تو در حوالی ملک |
|
دولت و فتنه در قیام و قعود |
|
| |
وی ز عدل تو در نواحی دهر |
|
جور و انصاف در صدور و ورود |
|
| |
پیش ذهن تو غیب برده رکوع |
|
پیش کلک تو کرده وحی سجود |
|
| |
به کمال خدای گر بجز اوی |
|
هست کاملتر از تو یک موجود |
|
| |
تا که افلاک را در این حرکت |
|
نیست کون و فساد کس مقصود |
|
| |
باد عمر تو درحصول مراد |
|
همچو دوران چرخ نامعدود |
|
