انوری (مقطعات)/خواجه اسفندیار می‌دانی
| خواجه اسفندیار می‌دانی | که به رنجم ز چرخ رویین تن | |||||
| من نه سهرابم و ولی با من | رستمی می‌کند مه بهمن | |||||
| خرد زال را بپرسیدم | حالتم را چه حیلتست و چه فن | |||||
| گفت افراسیاب وقت شوی | گر به دست آوری از آن دو سه من | |||||
| باده‌ای چون دم سیاووشان | سرخ نه تیره چون چه بیژن | |||||
| گر فرستی تویی فریدونم | ورنه روزی نعوذبالله من | |||||
| همچو ضحاک ناگهان پیچم | مارهای هجات بر گردن | |||||