انوری (مقطعات)/خسروا گوهر ثنای ترا
| خسروا گوهر ثنای ترا | جز به الماس عقل نتوان سفت | |||||
| دی چو خورشید در حجاب غروب | روی از شرم رای تو بنهفت | |||||
| بیتی از گفته باز می‌گفتم | رای عالی بر امتحان آشفت | |||||
| گردی ار عقل داشت صحن دماغ | جان به جاروب هیبت تو برفت | |||||
| نطقم اندر حجاب شرم بماند | خرم اندر خلاف عجز بخفت | |||||
| حیرتم بر بدیهه خار نهاد | تا به باغ بدیهه گل نشکفت | |||||
| عذر مستی مگیر و بی‌خردی | آشکارست این سخن نه نهفت | |||||
| خود تو انصاف من بده چو منی | چون تویی را ثنا تواند گفت؟ | |||||
| عقل الحق از آن شریفترست | که شود با دماغ مستان جفت | |||||