انوری (مقطعات)/تو ای سیف زنگ اجل چون نگیری
ظاهر
تو ای سیف زنگ اجل چون نگیری | که الحق به انصاف درخورد آنی | |||||
بدین تیزی و روشنایی و گوهر | ترا در کجا میخورد زندگانی | |||||
نه در دست تقدیر ملکی بگیری | نه در حرب ایام خونی برانی | |||||
ترا ذوالفقار علی خود گرفتم | گران قلتبانی گران قلتبانی | |||||
حقوقی که در گردنت هست واجب | به گوش دلت چون فرو مینخوانی | |||||
بدین مایه داد و ستد بعد ماهی | چه تاخیر سردست چون میتوانی | |||||
چرا قدر مردم ندانی ولیکن | تو مردم نهای قدر مردم چه دانی | |||||
خرابی عالم ز تو هست پیدا | مباد آنکه اندر جهان تو بمانی |