انوری (مقطعات)/به خدایی که در پرستش خویش
| به خدایی که در پرستش خویش | آسمان را رکوع فرمودست | |||||
| دست حکمش به کیله‌ی خورشید | خرمن روزگار پیمودست | |||||
| که ز چشمم به عشق خدمت تو | جان به عرض سرشک پالودست | |||||
| این سخن را عزیز دار که دوش | چرخ با من در این سخن بودست | |||||
| به خدایی که در پرستش خویش | آسمان را رکوع فرمودست | |||||
| دست حکمش به کیله‌ی خورشید | خرمن روزگار پیمودست | |||||
| که ز چشمم به عشق خدمت تو | جان به عرض سرشک پالودست | |||||
| این سخن را عزیز دار که دوش | چرخ با من در این سخن بودست | |||||