انوری (مقطعات)/ای پایهی دانش از دلت عالی
ظاهر
ای پایهی دانش از دلت عالی | وی دیدهی بخشش از کفت روشن | |||||
آمال و نسیم و بوی خلق تو | یعقوب و نسیم و بوی پیراهن | |||||
پیراهن مدت تو دوران را | تا حشر فرو گرفته پیرامن | |||||
همچون زه و جیب قدر و رایت را | دست مه و آفتاب در گردن | |||||
ایام گریز پای سرگردان | بر پای تو سر نهاده چون دامن | |||||
آیا به چه فن توانمت دیدن | ای در همه فن چو مردم یک فن | |||||
از جیب کتان سنبلیی تو | سر برزده قلتبانی یعنی من |