انوری (مقطعات)/ای سروری که کوکبهی کبریات را
ظاهر
ای سروری که کوکبهی کبریات را | کمتر جنیبت ابلق ایام سرکشست | |||||
رای تو در نظام ممالک براستی | تیری که جیب گنبد گردونش ترکشست | |||||
اکنون که از گشاد فلک بر مسام ابر | پیکان باد را گذر تیر آرشست | |||||
وز برف ریزه گوشهی هر ابر پارهای | تیغست گوییا که به گوهر منقشست | |||||
برحسب حال مطلع شعری گزیدهام | واوردهام به صورت تضمین و بس خوشست | |||||
گویم کسی که چهرهی روزی چنین بدید | خاصه چنین که طرهی شبها مشوشست | |||||
بر خاطرش هر آینه این شعر بگذرد | کامروز وقت باده و خرگاه و آتشست | |||||
چندان بقات باد ز تاثیر نه سپهر | کاندر زمانه طبع چهار و جهت ششست |