| | | | | | |
| |
ای زمان فرع زندگانی تو |
|
زندگانیت جاودانی باد |
|
| |
وی جهان شادمان به صحبت تو |
|
همه عمرت به شادمانی باد |
|
| |
امر و نهی تو بر زمین و زمان |
|
چون قضاهای آسمانی باد |
|
| |
بر در و بام حضرت عالیت |
|
که بهشتش بنای ثانی باد |
|
| |
روز و شب خدمت قضا و قدر |
|
پرده‌داری و پاسبانی باد |
|
| |
با فلک مرکب دوام ترا |
|
هم رکابی و هم عنانی باد |
|
| |
خضر و اسکندری به دانش و داد |
|
شربتت آب زندگانی باد |
|
| |
تو توانا و ناتوانی را |
|
با مزاج تو ناتوانی باد |
|
| |
تا به پایان رسد زمانه‌ی پیر |
|
جاه و بخت ترا جوانی باد |
|
| |
هست فرمانت بر زمانه روان |
|
دایمش همچنین روانی باد |
|
| |
ملک و اقبال و دولت و شرفت |
|
این جهانی و آن جهانی باد |
|
