| | | | | | |
| |
ای رفته به فرخی و فیروزی |
|
باز آمده در ضمان بهروزی |
|
| |
از لاله‌ی رمح و سبزه‌ی خنجر |
|
در باغ مصاف کرده نوروزی |
|
| |
چون تیر نهاده کار عالم را |
|
یک ساعته در کمان تو کوزی |
|
| |
تو ناصر دینی و ازین معنی |
|
یزدان همه نصرتت کند روزی |
|
| |
در حمله درنده‌ای و دوزنده |
|
صف می‌دری و جگر همی دوزی |
|
| |
پروانه سمندر ظفر باشد |
|
چون مشعله‌ی سنان برافروزی |
|
| |
فرزین بنهی به عرصه رستم را |
|
آنجا که به لعب اسب کین توزی |
|
| |
صد شه به پیاده‌ای براندازد |
|
آنرا که تو بازیی درآموزی |
|
| |
می‌ساز به اختیار من بنده |
|
تا خرمن فتنها همی سوزی |
|
| |
ای روز مخالفانت شب گشته |
|
می‌خور به مراد دل شبانروزی |
|
