| | | | | | |
| |
ای جوان بخت پیر ملت و ملک |
|
صدر دنیا امین دولت و دین |
|
| |
ای چهل سال نام و کنیت تو |
|
بوده نقش نگین دولت و دین |
|
| |
چیست دانی محمد یوسف |
|
علم آستین دولت و دین |
|
| |
خاتم و خامه‌ی تواند هنوز |
|
در یسار و یمین دولت و دین |
|
| |
تخم ذکر جمیل کاشته‌ای |
|
سالها در زمین دولت و دین |
|
| |
داغ نام نکو نهادستی |
|
عمرها بر سرین دولت و دین |
|
| |
دیده در عزم تو قضا پیدا |
|
هم شک و هم یقین دولت و دین |
|
| |
کرده در حزم تو قدر پنهان |
|
همه غث و سمین دولت و دین |
|
| |
نظر صائب ترا گوید |
|
آسمان پیش‌بین دولت و دین |
|
| |
قلم منصف ترا خواند |
|
چرخ حبل متین دولت و دین |
|
| |
چشم زخم قران کجا بیند |
|
تا تو باشی قرین دولت و دین |
|
| |
راستی به ترا توان گفتن |
|
خواجه‌ی راستن دولت و دین |
|
| |
از تو معمور بود چندین گاه |
|
حصنهای حصین دولت و دین |
|
| |
بی‌تو دیدی که از پی یک سهو |
|
چون قفا شد جبین دولت و دین |
|
| |
تا قیامت چو باز دوخته چشم |
|
مانده شیر عرین و دولت و دین |
|
| |
دیر مان ای به گونه گونه شرف |
|
اختیار و گزین دولت و دین |
|
| |
تا کس از آفرین سخن گوید |
|
بر تو باد آفرین دولت و دین |
|
