| | | | | | |
| |
این مجلس خواجه‌ی جهانست |
|
یا شکل بهشت جاودانست |
|
| |
یا منشاء ملک و نشو دین است |
|
یا موقف عرض انس و جانست |
|
| |
اوجش فلکیست کز بلندی |
|
معیار عیار آسمانست |
|
| |
صحنش حرمی که در حریمش |
|
از سایه و آفتاب امانست |
|
| |
راز دل زهره و عطارد |
|
در زخمه‌ی مطربش نهانست |
|
| |
سقفش به صدا پس از دو هفته |
|
بی‌هیچ مدد نشید خوانست |
|
| |
خورشید مروق ار ندیدی |
|
در ساغر ساقیانش آنست |
|
| |
تا قبه‌ی آسمان گردان |
|
گرد کره‌ی زمین روانست |
|
| |
این قبله نشانه‌ی زمین باد |
|
چونانکه نشانه‌ی جهانست |
|
| |
خرم ز نشستن وزیری |
|
کز مرتبه پادشا نشانست |
|
| |
به خدایی که بذل جان او را |
|
پایه‌ی اولین احسانست |
|
| |
کمترین پایه لطف و صنعش را |
|
باد نوروز و ابر نیسانست |
|
| |
که مرا در فراق خدمت تو |
|
زندگانی و مرگ یکسانست |
|
| |
از هر آسانیی که بی‌تو بود |
|
خاطر و طبع من هراسانست |
|
| |
می‌کشم در فراق سختیها |
|
هجر یاران به گفتن آسانست |
|
| |
دل و جان تا مقیم خوارزمند |
|
وای بر تن که در خراسانست |
|
| |
خوشدلی در جهان طمع کردن |
|
هم ز سودای طبع انسانست |
|
