| | | | | | |
| |
ای نمودار سپهر لاجورد |
|
گشته ایمن چون سپهر از گرم و سرد |
|
| |
هم سپهر از رفعت سقفت خجل |
|
هم بهشت از غیرت صحنت به درد |
|
| |
اشک این چون آب شنگرف تو سرخ |
|
روی آن چون رنگ زرنیخ تو زرد |
|
| |
آسمان چون لاجوردت حل شده |
|
در سرشک از غبن سنگ لاجورد |
|
| |
ساکنی ورنه چه مابین است و فرق |
|
از تو تا این گنبد گیتی‌نورد |
|
| |
جنتی در خاصیت زان چون ملک |
|
وحش و طیرت فارغند از خواب و خورد |
|
| |
رستنی‌های تو بی‌سعی نما |
|
جمله با برگ تمام از شاخ و نرد |
|
| |
بلبلت را نیست استعداد نطق |
|
ورنه دایم باشدی در ورد ورد |
|
| |
باز و کبکت بی‌تحرک در شتاب |
|
پیل و گرگت بی‌عداوت در نبرد |
|
| |
پرده و آهنگ مطرب را صدات |
|
کرده ترکیب از طریق عکس و طرد |
|
| |
آسمانی و آفتابت صاحبست |
|
آفتابی کاسمانی چون تو کرد |
|
| |
آفتابی کاسمان ساکن شود |
|
گر نفاذ امر او گوید مگرد |
|
| |
آفتابی کز کسوف حادثات |
|
دامن جاهش نپذرفتست گرد |
|
| |
گفته رایش در شب معراج جاه |
|
آفتاب و ماه را کز راه برد |
|
| |
دست رادش کرده در اطلاق رزق |
|
ممتلی مر آز را از پیش خورد |
|
| |
فاضل روزی به عقبی هم برد |
|
هرکرا آن دست باشد پایمرد |
|
| |
تا نباشد آسمان ار دور دور |
|
تا نگردد آفتاب از نور فرد |
|
| |
باد همچون آسمان و آفتاب |
|
در نظام کل وجودش ناگزرد |
|
| |
گشته گرد مرکز تدبیر او |
|
گاه تدبیر آسمان تیز گرد |
|
| |
بوده در نرد فرح نقشش به کام |
|
تا فرح تاریخ این نقشست و نرد |
|
