| | | | | | |
| |
ای ممالک را مبارک پادشاه |
|
ای سزای خاتم و تخت و کلاه |
|
| |
تیغ خونخوارت پذیرفتار فتح |
|
عفو جانبخشت خریدار گناه |
|
| |
روز کوشش بحر گردون کر و فر |
|
وقت بخشش چرخ دریا دستگاه |
|
| |
شاه احمد نام موسی معرکه |
|
شاه یوسف صدق یحیی انتباه |
|
| |
عز دین و ملک دولت آنکه هست |
|
عز و دین و ملک و دولت را پناه |
|
| |
ساحت عرشست خاک حضرتت |
|
کاندرو جز کبریا را نیست راه |
|
| |
روز بارت خاکبوسان ره دهند |
|
آفتاب و سایه را در بارگاه |
|
| |
آسمان چشم حوادث برکند |
|
گر کند در سایهی چترت نگاه |
|
| |
بر امید آنکه از روی قبول |
|
رفعت چتر تو یابد جرم ماه |
|
| |
پوشد اندر عرصهگاه هر خسوف |
|
کسوتی چون کسوت چترت سیاه |
|
| |
چرخ و ارکان فوق تختی بیش نیست |
|
این به جودت شد مسلم آن به جاه |
|
| |
آسمان سرگشته کی ماندی اگر |
|
با ثبات جاه تو کردی پناه |
|
| |
عرصهی تنگ سپهر تنگ چشم |
|
کی تواند دیدن اندر سال و ماه |
|
| |
بر ثبات دولت آثارت دلیل |
|
بر دوام ملک انصافت گواه |
|
| |
بر در ملکت کرا آید شگفت |
|
گر کمر بندد نشابور و هراه |
|
| |
صادقان از خدمتت فارغ نیند |
|
صبح صادق زان همی خیزد پگاه |
|
| |
تا که دارد آفتاب آسمان |
|
از فلک میدان و از انجم سپاه |
|
| |
آفتاب آسمانت باد تاج |
|
و آسمان آفتابت باد گاه |
|
| |
بخت روزافزون و فرخ روز و شب |
|
جاودان دولتفزا و خصم کاه |
|
